*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος – Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Πρόσφατα βρέθηκα στην περιοχή της Σουρωτής στη Θεσσαλονίκη και στο πλαίσιο άλλων υποχρεώσεων είπα να ανηφορήσω προς το μέρος όπου έχει ταφεί ο “Άγιος Παϊσιος”. Δεν ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στο χώρο, μα απο την τελευταία είχαν περάσει πολλά χρόνια…
Ειλικρινά έμεινα έκθαμβος με όσα είδα και μπορώ να πω βαθιά προβληματισμένος.
Είχα την τιμή να γνωρίσω τον Μοναχό Παϊσιο (κατα κόσμον Αρσένιο), εν ζωή περίπου το 1990-1991, και η συζήτηση μαζί του με είχε δημιουργήσει θετική έκπληξη για τον τρόπο που σκεφτόταν και μιλούσε. Η ταπεινότητά του μοναδική, ξεχώριζε απο όλους τους περισσότερους μοναχούς για δύο βασικούς λόγους: για την απλότητα αλλά και την ταπεινότητα του χαρακτήρα και της σκέψης του.
Ξαναβρεθήκαμε το 1992 για τις ανάγκες μιας συνέντευξης, πλην όμως η επιβαρυμένη υγεία του, δεν μας άφησε πολλά περιθώρια να έχουμε και κατ’ ιδίαν συζήτηση. Θυμάμαι, του είχα θέσει μία ερώτηση περί “ανακήρυξης αγιοσύνης” και η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: “Μόνον ο Θεός αποδίδει τέτοιους τίτλους…”
Πέρασαν πολλά χρόνια, ο τάφος του που προέκυψε να υπάρχει στο χώρο της Γυναικείας Μονής στη Σουρωτή ήταν ένα σημείο απλής αναφοράς, χωρίς τυμπανοκρουσίες! Άλλωστε ο ίδιος επιθυμούσε να ταφεί στο Άγιον Ορος, πλήν όμως η κατάληξη της υγείας του δεν του το επέτρεψε.
Και έρχεται ξάφνου η αγιοκατάταξή του. Στις 13 Ιανουαρίου 2015 συνήλθε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου αναγνωρίζοντας την αγιότητα του και αποφάσισε την κατάταξη του μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το πως και το γιατί συνέβη αυτό, εν αντιθέσει και με άλλους μοναχούς που είχαν επίσης παράλληλο βίο, είναι ζήτημα που δεν θα ασχοληθούμε και εν τέλει δεν είναι και δική μας δουλειά αυτό…
Απο τότε ξεκινά μία ολόκληρη επένδυση πάνω στον νέο Άγιο της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μιας και απο ότι φάνηκε, κάποιοι είχαν διακρίνει ότι για να επιστρέψει ο κόσμος στα εκκλησιαστικά δρώμενα ήθελε μία πιο δυνατή αιτία!
Και το αίτιο βρέθηκε: Αγιος Παϊσιος!
Μέσα σε μία 5ετία, ο χώρος της Μονής στη Σουρωτή αποκτά μία άνευ προηγουμένου ανάπτυξη, κυρίως οικονομική. Τα Μέσα Ενημέρωσης και δη τα “χαλαρά” έβαλαν στο στόμα του Παϊσιου τα πάντα: απο προβλέψεις για σεισμούς και πτωχεύσεις τραπεζών μέχρι και το ποιος θα γίνει υπουργός στην κυβέρνηση!
Η κατάσταση άρχισε να παίρνει διαστάσεις ενός επαγγελματικού μάνατζμεντ, που προηγούμενο δεν υπήρξε εντός της Ελλαδικής – τουλάχιστον – εκκλησίας!
Τα οικονομικά οφέλη τεράστια για όλους τους εμπλεκόμενους.
Και ήρθε η επιτυχημένη ομολογουμένως ταινία του MEGA, την οποία έστησε και καθοδήγησε η Μονή Βατοπαιδίου σε συνεργασία με όλους εκείνους που είχαν και έχουν την ευθύνη της προώθησης του νέου Αγίου!
Η ταινία αυτή έπαιξε τον πιο καθοριστικό ρόλο στην προσέλκυση των πιστών στο χώρο όπου είναι θαμμένος ο Άγιος Παϊσιος.
Θωρακισμένες πόρτες στην είσοδο, παρκαδόροι με κίτρινα γιλέκα, ωράρια εμπορικής λειτουργίας ενός… “μαγαζιού” που λάμπει απο κάθε άποψη!
Σειρά προτεραιότητας και συμφωνίες με τουριστικούς πράκτορες για ποσοστά επί των όσων επισκεπτών φέρνουν στον χώρο…
Ένιωσα ξαφνικά ότι δεν ήμουν σε Μοναστήρι, αλλά σε ένα… Μαυσωλείο όπου είναι θαμμένος κάποιος μέγας πολιτικός ή βασιλικός παράγων και όλα είναι στημένα για να φυλάσσονται και να λειτουργούν ως ένα μουσείο με τα ανάλογα κέρδη και οφέλη!
Σφίχτηκα… Σκέφτηκα αμέσως όσα είχαμε συζητήσει με τον Μοναχό Παϊσιο στις δύο συναντήσεις μας… Είπα μέσα μου: μα τι συμβαίνει εδώ; είναι απόδοση τιμής σε έναν άγιο όλα αυτά ή… ένα καλά στημένο εμπορικό “μαγαζί”;
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αν συνεχίζω να γράφω θα πω γεγονότα και καταστάσεις που δεν θα τιμούν κανέναν…
Θα κλείσω το σημείωμά μου, με μία φράση που αντιπροσωπεύει απόλυτα τον Γέρων Παϊσιο και φυσικά όχι όλους όσους τον εμπορεύονται μεταθάνατον:
-Ο ταπεινός άνθρωπος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, γιατί μαζί του είναι ο Θεός.
