Ανήμερα της Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, διάλεξαν οι εγκάθετοι του Τουρκικού Προξενείου Θράκης και δηλούντες “Τούρκοι της Θράκης” να προκαλέσουν και να αναρτήσουν αφίσσες “πανηγυρισμών” για την Γενοκτονία του Κεμάλ στον Ελληνικό Πόντο.
Ενας εξ’ αυτών που προέβη στην κατάπτυστη αυτή κίνηση, ήταν και ο Δικηγόρος Ξάνθης κ. Αχμέτ Καρά, Έλληνας Μουσουλμάνος, αυτοαποκαλούμενος “Τούρκος” και στενός συνεργάτης τόσο του Ψευτομουφτή Ξάνθης κ. Τράμπα όσο και του ίδιου του Τουρκικού Προξενείου.
Ιδού η ανάρτησή του:
Ποιος είναι ο Αχμετ Καρά
Ο κ. Αχμέτ Καρά, είναι Δικηγόρος στο επάγγελμα, γέννημα και θρέμμα Ξανθιώτης.
Αν και Έλληνας Μουσουλμάνος, ενούτοις με ισχυρές φιλοδοξίες, “ασπάστηκε” γρήγορα τον ¨τουρκισμό” και παραγοντισμό που πρόσφερε απλόχερα το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, συνασπιζόμενος με όλους εκείνους που δρουσαν και δρουν αντεθνικά μέσα απο παράνομα Σωματεία και Συλλόγους, αλλά και απο φορείς που εκτελούν το αδίκημα της “Αντιποίησης Αρχής”, όπως η Ψευτομουφτεία Ξάνθης.
Αν και Δικηγόρος και γνωρίζοντας πολύ καλά τους νόμους του Κράτους, ο κ. Αχμέτ Καρά προτίμησε να ακολουθήσει το δρόμο του “Τούρκου της Δυτικής Θράκης”, υπηρετώντας έναν αλλώτριο για τη χώρα απο την οποία κατάγεται (σσ την Ελλάδα), σκοπό.
Τι γιορτάζουν στην Τουρκία
Η Μνήμη του Ατατούρκ, Ημέρα Νεολαίας και Αθλητισμού, είναι μια ετήσια τουρκική εθνική εορτή που γιορτάζεται στις 19 Μαΐου για να τιμήσει την απόβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα στις 19 Μαΐου 1919, η οποία θεωρείται ως η αρχή του Τουρκικού Πολέμου για την Ανεξαρτησία στην επίσημη ιστοριογραφία.
Βεβαίως πρόκειται για μια προκλητική ενέργεια, την οποία θέσπισε η Τουρκία, στον αντίποδα της Παγκόσμιας Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της παγκόσμιας κατακραυγής εις βάρος της Τουρκίας!
Τι πραγματικά έκανε ο Κεμάλ στον Πόντο
Ύστερα από τη συνθηκολόγηση της Ρωσίας και την απόσυρση του ρωσικού στρατού από την περιοχή, εντάθηκαν οι διώξεις στην περιοχή. Με την άφιξη του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, στις 19 Μαΐου του 1919, στην περιοχή και την έξαρση του κινήματός του, εντάθηκε η δράση των τσέτων κατά των χριστιανικών πληθυσμών.
Στις 29 Μαϊου ο Κεμάλ ανέθεσε στον τσέτη Τοπάλ Οσμάν την επιχείρηση για τη διενέργεια μαζικών επιχειρήσεων κατά του τοπικού πληθυσμού. Σε αυτό το πλαίσιο, πραγματοποιήθηκαν οι σφαγές και οι εκτοπίσεις των Ελλήνων στη Σαμψούντα και σε 394 χωριά της περιοχής, κατοικημένα από ελληνικούς πληθυσμούς. Σχετικές αναφορές έχουν καταγραφεί από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, καθώς και από τον Αμερικανό πρέσβη Χένρυ Μοργκεντάου.
Μεταξύ Φεβρουαρίου και Αυγούστου 1920 πραγματοποιήθηκε η πυρπόληση της Μπάφρας και η μαζική εξόντωση των 6.000 Ελλήνων που είχαν σπεύσει να βρουν προστασία στις εκκλησίες της περιοχής. Συνολικά, από τους 25.000 Έλληνες που ζούσαν στις περιοχές της Μπάφρας και του Ααζάμ, το 90% δολοφονήθηκε, ενώ από τους υπόλοιπους, οι περισσότεροι εκτοπίστηκαν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας.
Οι προύχοντες και οι προσωπικότητες του πνεύματος, συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο από τα αποκαλούμενα “Δικαστήρια της Ανεξαρτησίας” στην Αμάσεια, κατά τον Σεπτέμβριο του 1921. Παράλληλα, σημειώνονταν και εξαναγκαστικές αποσπάσεις νεαρών κοριτσιών και αγοριών από τις οικογένειές τους, τα οποία δίνονταν για τα χαρέμια των εύπορων Τούρκων.
Εκτοπίσεις της Σαμψούντας
Οι εκτοπίσεις της Σαμψούντας του Εύξεινου Πόντου υπήρξαν σειρά από καταναγκαστικές πορείες θανάτου που οργανώθηκαν από το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ (μετέπειτα Ατατούρκ) με σκοπό την εξόντωση των Ελλήνων της πόλης και των περιχώρων της. Το εγχείρημα αυτό συνοδεύτηκε από λεηλασίες, πυρπολήσεις οικισμών, βιασμούς και σφαγές. Ως απόρροια αυτών οι Έλληνες της Σαμψούντας και όσοι προσπάθησαν να βρουν καταφύγιο στην πόλη αυτή, περίπου 24.500 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, εκτοπίστηκαν βίαια προς το εσωτερικό της Μικράς Ασίας το 1921-1922. Οι βιαιοπραγίες αυτές καταγράφηκαν από μέλη αμερικανικών ανθρωπιστικών οργανώσεων και από αξιωματούχους των Η.Π.Α., της Ρωσίας και άλλων χωρών που επισκέφθηκαν την περιοχή.
Οι εκτοπίσεις αυτές ήταν τμήμα της γενοκτονίας που εξαπέλυσε το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα εναντίον των Ελλήνων του Πόντου την περίοδο 1914-1923, με συνολικό απολογισμό θυμάτων περίπου 350 ως 363 χιλιάδες ανθρώπους. Ήταν επίσης τμήμα του τελευταίου σταδίου της ευρύτερης Γενοκτονίας των Ελλήνων που εξαπέλυσε ο Μουσταφά Κεμάλ, με την άφιξή του στη Σαμψούντα τον Μαϊο του 1919. Σύμφωνα με πιο μετριοπαθή υπολογισμό τα θύματα περιορίζονται σε περίπου 100 ως 150 χιλιάδες.
