Η δίκη της Χρυσής Αυγής και δη, η καταδικαστική απόφαση είναι δύο ιστορικά στοιχεία τα οποία ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τη σημασία και σημειολογία τους.
Ομως, αυτό το γεγονός συγκυριακά ήρθε παράλληλα με την επιδημιολογικά φορτισμένη για την Αττική περίοδο.
Τα κρούσματα του Κορονοϊού είναι πολλά. Καθημερινά η Αθήνα “καίγεται” απο περιπτώσεις που άλλες ξεπερνούν τον κίνδυνο και άλλες διασωληνώνονται στις ΜΕΘ!
Οι διοργανωτές της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας έξω απο το Εφετείο, δεν έλαβαν υπόψη τους την έκρυθμη κατάσταση που βιώνει η Αττική και κάλεσαν το λαό να συμμετέχει σε μία κινητοποίηση ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό.
Οι χιλιάδες λαού ανταποκρίθηκαν, άλλοι με μάσκες, άλλοι όχι! Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν οι διοργανωτές, οι διαδηλωτές έξω απο το Εφετείο ξεπέρασαν τις 50.000 κόσμου.
Ηταν όμως δόκιμο να συμβεί κάτι τέτοιο εν καιρώ πανδημίας;
Και ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη σε περίπτωση “αναζωπύρωσης” των κρουσμάτων που γίνεται ύστατη προσπάθεια μείωσης του αριθμού αυτών;
Οι διοργανωτές σίγουρα όχι!
Η “ατομική ευθύνη” θα αναλάβει την ευθύνη;
Ουδείς ξέρει μετά απο την αυτή την παλλαϊκή συμμετοχή έξω απο το Εφετείο για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, ποια θα είναι η εξέλιξη των κρουσμάτων.
Απευχόμαστε να μην έχει συμβεί τίποτε!
Σε αντίθετη περίπτωση, η Χρυσή Αυγή θα έχει περάσει στο “πάνθεον της ιστορίας” ως η πλέον εγκληματική και ναζιστική – φασιστική οργάνωση μεταπολεμικά, που όμως θα έχει “καταδικάσει” πολλούς διαδηλωτές να νοσήσουν!
Είθε να μην επαληθευθούμε!