Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Δεν θα ήταν διόλου ουτοπικό να χαρακτηριστεί αυτή η εκλογική μάχη, ως η πιο σημαντική της 20ετίας που διανύουμε.
Και τούτο γιατί, η χώρα μας πέρασε απο πολλές συμπληγάδες και συνεχίζει δυστυχώς, με μέτωπα πολλά και διαφορετικά.
Μνημόνια, οικονομική κρίση, μεταναστευτική κρίση, απειλές εθνικής ακεραιότητας, επικίνδυνες κινήσεις εξωτερικής πολιτικής, κορονοϊός, ασταθές περιβάλλον στο γειτονικό χώρο…
Θα μου πείτε, μα αυτά πέρασαν και τα ξέρουμε.
Σας απαντώ λοιπόν, ότι τα ξέρουμε μεν, δεν πέρασαν δε…
Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως.
Τα μνημόνια που προέκυψαν απο την μερική πτώχευση της χώρας στα τέλη της δεκαετίας του 2010, μπορεί να παρήλθαν ως η άμεση εποπτεία και ως ο άμεσος καθορισμός της κάθε μέρας για την κάθε κυβέρνηση που ήταν στο τιμόνι της εξουσίας, όμως η εποπτεία παραμένει και εν πολλοίς οι απαιτήσεις των δανειστών παραμένουν, παρά τη δημοσιονομική χαλάρωση.
Συνεπώς το μέτωπο της οικονομίας παραμένει “ζωντανό”!
Προχωρώντας, θα δούμε ότι και το μεταναστευτικό, παρά τις όποιες δυναμικές προσπάθειες γίνονται, δεν παύει να υπάρχει ως θέμα εθνικής ασφάλειας καταρχήν, αλλά και ως θέμα διεθνούς διατάρραξης ισορροπιών, όπως αυτές έχουν αναλυθεί και δεν είναι της ώρας.
Παράλληλα, η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού απο τον φίλο μας τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για να μπορέσει να εξάγει τη μεγάλη κρίση που βιώνει ο ίδιος και η χώρα του (σ.σ. ας μην ξεχνάμε ότι συνέπεσαν και ίσως όχι τυχαία οι εθνικές εκλογές στη γείτονα), έχει φέρει την Ελλάδα σε πολύ δύσκολη θέση, με την Ευρώπη να αναγκάζεται τελικά να παραδεχθεί ότι το μεταναστευτικό δεν είναι ζήτημα Ελληνικό, αλλά πανευρωπαϊκό.
Σε όλα τα παραπάνω, εάν προσθέσουμε την πανδημία ή επιδημία του Κορονοϊού αλλά και την Ενεργειακή Κρίση (τεχνητή ή μή, είναι υπαρκτή…), θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι βιώσαμε μία 15 ετία πολλών και ισχυρών αναταρράξεων, που αλλοίωσαν σε πολλά επίπεδα το συνηθισμένο κρατικό οικοδόμημα, μετέβαλαν πολλές ισορροπίες σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο και έτσι, η Ελλάδα δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη του 2008-2009!
Ειδικά απο το 2015 και μέχρι σήμερα, βιώσαμε – μετά την πολιτική αστάθεια της περιόδου 2010/2014 – δύο διαφορετικές νοοτροπίες διακυβέρνησης της χώρας: την νοοτροπία της Κυβέρνησης και Συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τη νοοτροπία της Ν.Δ. του Κυρ. Μητσοτάκη.
Εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές, απόψεις και θέσεις.
Και στο πολιτικό σκηνικό πέρασαν, άφησαν το στίγμα τους και συνεχίζουν να υφίστανται μέσω άλλων πολιτικών σχηματισμών και η Χρυσή Αυγή, και οι ακροδεξιές τάσεις, και οι ακροαριστερές τάσεις, και οι λάτρεις ενός εθνικού νομίσματος κόντρα στο ευρώ, αλλά και όλοι όσοι πιστεύουν ότι αυτοί και οι αντιλήψεις τους μπορούν να διαμορφώσουν ένα νέο σκηνικό στη χώρα.
Είτε μας αρέσει είτε όχι (σ.σ. προσωπικά το απεχθάνομαι), το δίπολο μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη να παίξει τον ρόλο του ρυθμιστή μαζί με τον Βελόπουλο και τον Βαρουφάκη.
Θα τα καταφέρουν; Η κάλπη θα το αποδείξει.
Ομως, για όλους εμάς που θα κληθούμε να πάμε στην κάλπη ως συνειδητοποιημένοι (;) ψηφοφόροι, σε μας πέφτει η ευθύνη της επιλογής για την επόμενη ημέρα.
-Ποια Ελλάδα θέλουμε και σε ποια Ελλάδα θέλουμε να ζούμε.
Οχι, δεν θα θέσω τα διλλήματα των πολιτικών “Μητσοτάκης ή Τσίπρας”.
Θα θέσω ένα και μοναδικό θέμα και ζήτημα πολιτικής ηθικής:
-Είμαστε Έλληνες πολίτες, και στα δικαιώματά μας αλλά και υποχρεώσεις μας ταυτόχρονα, είναι η εκλογική διαδικασία στην οποία πρέπει να συμμετέχουμε και μέσω αυτής να ασκήσουμε το μέγιστο Συνταγματικό Δικαίωμά μας, αυτό της επιλογής πολιτικού σχηματισμού. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει παράλληλα να αποφασίσουμε, με βάση τα εξαγγελθέντα απο τα κόμματα, όχι μόνο τα πρόσωπα που θα μας εκπροσωπήσουν στην Ελληνική Βουλή, αλλά και ποιες πολιτικές θα εφαρμοστούν. Πολιτικές όχι μόνο για τον μικρόκοσμό μας, τα δικά μας προσωπικά συμφέροντα, αλλά με βάση το εθνικό συμφέρον.
Αυτό αξιώνω ως Έλλην Πολίτης, αυτό επιζητώ και απο εσάς αγαπητοί μου αναγνώστες.
Η Ελλάδα πρέπει να κρατήσει ζωντανή την παρουσία της, χωρίς να ξεχνά το παρελθόν της, χωρίς να διαγράφει την ιστορία της, χωρίς να αλλοιώνει το DNA της και χωρίς να υποστέλλει την Εθνική της Αξιοπρέπεια και Ανεξαρτησία.
Η Ελλάδα είναι χώρα με παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Απο εμάς τους νεοέλληνες, απομένει να αποδείξουμε ότι ξέρουμε το πως θα πάμε παρακάτω, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, την ανάπτυξη των περιοχών μας, την κοινωνική και οικογενειακή μας ευημερία.
Ψηφίζουμε λοιπόν Ελληνικά, ψηφίζουμε συνετά, ψηφίζουμε Δημοκρατικά!
Καλό…βόλι λοιπόν!
Ραντεβού τη Δευτέρα μετά την κάλπη!