*
Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος – Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Ο θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας, έχει σαφώς πολλαπλό χαρακτήρα και συμβολισμό. Είναι ο θεματοφύλακας, κατά το Ελληνικό Σύνταγμα, της Ελληνικής Δημοκρατίας, ως Πολίτευμα αλλά και ως διακύβευμα.
Μέχρις εδώ όλα σωστά και σεβαστά. Άλλωστε η Ελλάδα είναι η “μήτρα” της Δημοκρατίας ως Πολίτευμα και αυτό αναγνωρίζεται παγκοσμίως.
Πόση Δημοκρατία όμως εκπέμπεται απο το πολιτικό σύστημα, όταν τον θεματοφύλακα του Πολιτεύματος τον καθορίζει εν πολλοίς, η κομματική ταυτότητα ή σκοπιμότητα;
Ιδού λοιπόν το μέγα ερώτημα που ανακύπτει για άλλη μία φορά.
Κάποτε, ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, περιόρισε τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, προκειμένου να κατορθώσει να ελέγξει το πολιτικό σύστημα και να λειτουργήσει πιο καθοριστικά η κυβέρνησή του στις απαιτήσεις της εποχής εκείνης. Σωστό ή λάθος, το κρίνει η ιστορία.
Σήμερα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πέραν της εθιμοτυπικής παρουσίας του, πέραν της υπογραφής Προεδρικών Διαταγμάτων και ΦΕΚ, πέραν της Πολιτειακής περιορισμένης άσκησης εξουσίας, δεν προσφέρει ως θεσμός τίποτε περισσότερο, εν αντιθέσει με άλλα κράτη και άλλους Προέδρους Δημοκρατιών.
Μάλιστα, σε εκείνες τις Δημοκρατίες, ο Πρόεδρος εκλέγεται απευθείας απο το λαό, που έχει και τον κύριο λόγο στο ποιο πρόσωπο θα τον εκπροσωπεί στο Ανώτατο Πολιτειακό Αξίωμα.
Στην Ελλάδα, ακόμα και αυτό το Δημοκρατικό Δικαίωμα, το έχει κρατήσει η Βουλή για τον εαυτό της, στο όνομα της έμμεσης εκλογής δυνάμει του Κοινοβουλίου.
Σίγουρα, αυτό δεν είναι Δημοκρατία. Και σίγουρα ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν πρέπει να εκλέγεται απο αυτούς που πειθαρχούν ή όχι, στις αποφάσεις του εκάστοτε Πρωθυπουργού ή αρχηγού κόμματος.
Διότι το ζήτημα δεν είναι αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα προέρχεται απο την Αριστερά ή την Δεξιά, το Κέντρο ή τα άκρα!
Εκείνο που έχει βαρύνουσα σημασία, είναι το πρόσωπο που θα εκπροσωπεί τον Ελληνικό Λαό, να είναι Οικουμενικό, κοινώς αποδεκτό απο τον λαό καταρχήν, με έξωθεν καλή μαρτυρία, με διεθνείς διασυνδέσεις και σε κάθε περίπτωση με Εθνική Συνείδηση.
Με λίγα λόγια, κατά την προσωπική μου άποψη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει να εκλέγεται απο το λαό και συνεπώς να αλλάξει το Πολίτευμα της χώρας και απο Προεδρευομένη Δημοκρατία να μεταβούμε στην Προεδρική Δημοκρατία, η οποία στη νέα τάξη πραγμάτων, όπως αυτή διαμορφώνεται, απαιτεί μία προσωπικότητα που θα ηγείται της χώρας, χωρίς κομματικές και άλλες σκοπιμότητες.
Οι εποχές, όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έπρεπε να είναι “περιορισμένος” στα εθιμοτυπικά του καθήκοντα, έχει περάσει ανεπιστρεπτί και τούτο το καταδεικνύουν όλες οι καταστάσεις που μας περιβάλλουν.
Ήρθε η χώρα η Ελλάδα να προχωρήσει ένα βήμα ακόμα πιο Δημοκρατικά, πιο θεσμικά και να απεγκλωβίσει το θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας απο τα κομματικά στεγανά και ότι αυτά κρύβουν μέσα τους.
Εννοείται, ότι όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μομφή για τις προσωπικότητες που υπηρέτησαν επάξια το θεσμό της Προεδρίας, πλην όμως ακόμα και αυτοί αν ερωτούνταν εν μέσω της θητείας τους, το ίδιο θα συνομολογούσαν…
