Εκοιμήθη ο Άρχων πρώην Πρωτοψάλτης της Μ.τ.Χ.Ε Λεωνίδας Αστέρης, επί σειρά ετών Πρωτοψάλτης του Πατριαρχικού Ναού στο Φανάρι. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί την Παρασκευή, 6 Δεκεμβρίου, ενώ η ταφή του θα πραγματοποιηθεί στο Κοιμητήριο της Θείας Μεταμορφώσεως στο Σισλή.
Ο Άρχων Πρωτοψάλτης της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Λεωνίδας Αστέρης γεννήθηκε στην πάλαι ποτέ μεγαλώνυμο Κοινότητα του Γαλατά Κωνσταντινουπόλεως το 1936, όπου και άρχισε την μουσική του σταδιοδρομία πεντάχρονος εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Νικολάου ως Κανονάρχης. Μαθήτευσε παρά του καλλιφώνου και μύστου της παραδόσεως αειμνήστου Πρωτοψάλτου της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Παναγιώτου Κωνσταντινίδου. Δεκαετής και δεκατριετής δις προσελήφθη από τον Άρχοντα Λαμπαδάριον Θρασύβουλον Στανίτσα και από τον Άρχοντα Πρωτοψάλτην Κωνσταντίνον Πρίγγον εις τον Πατριαρχικόν Ναόν. Μετά την μεταφώνησίν του έψαλε ως Δομέστικος με τον πρώτο διδάσκαλό του εις τον Ιερόν Ναόν του Χριστού Σωτήρος Γαλατά.
Ως Πρωτοψάλτης υπηρέτησε από το 1958 έως το 1963 στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων Βλάγκας με Ιερατικώς Προιστάμενο τον π. Ιωάννη Γαλάνη, μαθητή του Ιακώβου Ναυπλιώτου του Πρωτοψάλτου από τον οποίον διδάχθηκε πολλά. Από το 1963 έως το 1979 ως Πρωτοψάλτης της Ιεράς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων με συνάδελφο Β´ ιεροψάλτη τον καλλικέλαδο, θεωρητικό και ταχυγράφο Στέφανο Μπρούσαλη. Εδώ η θεία πρόνοια τον φέρει σε επαφή μετά του τελευταίου Μεγάλου Δομεστίκου Αναστασίου Μιχαηλίδη, από τον οποίον μέχρι της τελευταίας του πνοής εδιδάχθη αυτά τα οποία έπρεπε να γνωρίζει, όταν αργότερον θα ανελάμβανε το βαρύ φορτίο του Πρωτοψάλτου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.
Από το 1979 έως το 1984 έψαλε στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ταταούλων ως Πρωτοψάλτης της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής. Τω 1984 καλείται υπό του αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου και της Ιεράς Συνόδου για να αναλάβει την πρωτοψαλτία της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Ο Λεωνίδας Αστέρης τύγχανε απόφοιτος του Ωδείου Λυρικής Σκηνής και Τέχνης και Πρωταγωνιστής της Λυρικής Κωνσταντινουπόλεως από το 1969, ερμηνεύσας πάμπολλα έργα του γερμανικού και ιταλικού ρεπερτορίου.
Εμαθήτευσε στην Μοζάρτιο Σχολή Σάλσμπουργκ σε μεγάλους διδασκάλους του άσματος (Σράιρερ, Ντίσκαου). Βραβεύθηκε σε διαγωνισμό με το Βραβείο Καρλ Ορφ με την προσωπική του συναυλία στον Ναό του Αγίου Βλασίου (Saint Blasius Kirche). Επίσης, δίδαξε στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας το τόσο ζωτικό για τους ιεροψάλτες μάθημα, την ορθοφωνία και τεχνική καλοφωνίας.
Τίμησε την θέση των προκατόχων του με το μεγαλόπρεπο ύφος του και την προσαρμογή του, στην ψαλτική παράδοση της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Γνώστης και της Ευρωπαϊκής, αλλά και της Τουρκικής κλασσικής Μουσικής. Αιωνία η μνήμη του Άρχοντος και ο Θεός να τον αναπαύσει εν χώρα ζώντων.
