*Γράφει η Στέλλα Ζαχαριουδάκη – Αρχισυντάκτρια Thracenews.gr
Μία όμορφη μπλε ορχιδέα στολίζει από χθες το γραφείο μου, δυο ζεστά χέρια με αγκάλιασαν σε ανύποπτο χρόνο δίνοντάς μου την πιο ζεστή αγκαλιά και το πιο τρυφερό φιλί από την μονάκριβή μου. Πάνε 24 χρόνια που έγινα μητέρα και άλλα τόσα εύχομαι χρόνια πολλά στη δική μου μάνα που, όπως όλοι μας, την έχουμε σαν κάτι ξεχωριστό.
Στο μυαλό πολλών βέβαια η μέρα αυτή είναι μία κλασσική εμπορευματοποιημένη γιορτή, όπως πχ. του Αγίου Βαλεντίνου. Είναι όμως έτσι ; Μας επιβάλλουν άραγε να έχουν σήμερα τον πρώτο ρόλο τα γλυκά, τα λουλούδια , οι καρδούλες και όλα τα σχετικά ή τιμούμε πραγματικά το πρόσωπο της μητέρας και συνοδεύουμε τις ευχές μας με αυτά;
Νομίζω έχει τεράστια διαφορά… καλή τροφή για σκέψη λοιπόν…
Σημαντική η σημερινή μέρα αφού τιμούμε το πρόσωπο που μας έδωσε ζωή, μας έπλασε, μας ανέθρεψε άλλοτε με ευκολία και άλλοτε κάτω από δύσκολες καταστάσεις.
Είναι πολλές οι μητέρες που έκαναν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να αποκτήσουν ένα παίδί, όπως είναι πολλές και εκείνες που προσπαθούν καθημερινά με τη βοήθεια της επιστήμης να κρατήσουν στα χέρια τους το σπλάχνο τους.
Ημέρα αφιερωμένη σε εκείνη, δείχνοντας με τον πιο γλυκό και απλό τρόπο, την αγάπη μας, το σεβασμό μας και την αναγνώριση για όσα έκανε, κάνει και θα κάνει για εμάς.
Ας δούμε όμως πως ξεκίνησε αυτή η γιορτή μέσα από τις μικρές και μεγάλες θυσίες της.
Κάνοντας μία έρευνα θα σας μεταφέρω αρκετά χρόνια πίσω … ναι πραγματικά αυτή η γιορτή έχει τις ρίζες της κάπου στο 1850.
Μια ιστορία ξεκινά από τον αμερικανικό εμφύλιο
Σύμφωνα με το National Geographic, η Γιορτή της Μητέρας ξεκίνησε το 1850, ως ημέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους. Αλλά και για τις μητέρες, που είχαν χάσει τα παιδιά τους στον πόλεμο.
Η Anna Jarvis ήταν η πρώτη γυναίκα, που διοργάνωσε το 1908, την Ημέρα της Μητέρας, στη Βιρτζίνια και στη Φιλαδέλφεια. Μαζί με μία ομάδα εθελοντριών πρωτοστάτησαν για την καλυτέρευση των συνθηκών υγιεινής και την προσπάθεια μείωσης της παιδικής θνησιμότητας. Σκοπός της ήταν, επίσης, η Ημέρα αυτή να καθιερωθεί και σε άλλες Πολιτείες της Αμερικής.
Και τα κατάφερε, αφού σύντομα άρχισε να γιορτάζεται σε περισσότερες πόλεις. Έξι χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα, το 1914, ο τότε, Πρόεδρος των ΗΠΑ, Woodrow Wilson καθιέρωσε ως επίσημη ημέρα την δεύτερη Κυριακή του Μάη. Ημερομηνία, που τηρείται μέχρι και σήμερα.
Στα αγγλικά είναι «Mother’s day» και όχι «Mothers’ day», – άλλωστε και στα ελληνικά, είναι η «Γιορτή της Μητέρας».
Κι έχει τη σημασία του ο ενικός, αφού όπως επέμενε και τόνιζε η Anna Jarvis:
«Δεν ήταν μια γιορτή για όλες τις μαμάδες. Ήταν για την καλύτερη μαμά που είχες την τιμή να γνωρίσεις στη ζωή σου, τη δική σου μαμά δηλαδή, είτε ως γιος είτε ως κόρη»
Κι αν σήμερα, λέμε, ότι η Γιορτή της Μητέρας έχει εμπορευματοποιηθεί, το ίδιο συνέβαινε και στα πρώτα χρόνια της καθιέρωσης της!
Τα λουλούδια και τα γλυκά, κυρίως, έδιναν κι έπαιρναν και τότε, με την Anna Jarvis να γίνεται έξαλλη, για τον εμπορικό χαρακτήρα, που πήρε η Ημέρα.
Μάλιστα, μέχρι το τέλος της ζωής της στις αρχές του 1940, πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της, για να αποτρέψει τον καταναλωτικό χαρακτήρα, που είχε πάρει η Ημέρα, αλλά χωρίς επιτυχία.
Η Γιορτή της Μητέρας δεν γιορτάζεται παγκοσμίως, τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Την ημέρα αυτή τη γιορτάζουν 117 χώρες, ενώ 21 χώρες την γιορτάζουν στις 8 Μαρτίου, μαζί με την Ημέρα της Γυναίκας!
Δεν ξεχνάμε τις μητέρες που «γιορτάζουν» χωρίς τα παιδιά τους
Μπορούμε άραγε να έρθουμε στη θέση αυτών των μανάδων; Δύσκολο όσο και να προσπαθήσουμε. Πρίν λίγους μήνες τα γέλια των παιδιών που ταξίδευαν στα Τέμπη σώπασαν, οι μητέρες ντύθηκαν στα μαύρα και σήμερα, ότι πιο οδυνηρό, εκείνες θα τους πάνε λουλούδια.
Χθες μία μάνα έχασε το βρέφος της ξαφνικά. Από αποσεξία; Άτυχη στιγμή; Δεν ξέρω … το αποτέλεσμα το ίδιο … η μητέρα έχασε το παιδί της.. παιδιά χάνονται στην άσφαλτο, από ναρκωτικά και από τόσες άλλες αιτίες … Αυτές οι μάνες;… αχ, αυτές οι μάνες… αντέχουν τον πόνο… θρηνούν…
Μάνα δε είναι μόνο αυτή που γεννάει
Τιμητική μέρα και για τις μητέρες που ενώ δε γέννησαν στάθηκαν πραγματικές μητέρες σε παιδιά που εγκαταλείφθηκαν, σε ορφανά, σε παιδιά με ειδικές ικανότητες, με προβλήματα υγείας, σε παιδιά που βίωσαν το απάνθρωπο πρόσωπο του πολέμου και αφιέρωσαν τη ζωή τους σε αυτά, είναι δίπλα τους περισσότερο από μία βιολογική μητέρα.
Κλείνοντας το άρθρο μου θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά στις ηρωίδες μανούλες που παλεύουν με τον καρκίνο, με αυτοάνοσα, χωρίς την παρουσία του πατέρα, στις εργαζόμενες, αλλά και σε εκείνες που έμειναν σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, σε εκείνες που μεγαλώνουν παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες αλλά πάντα είναι εκεί .. δίπλα τους.., σε εκείνες που δε γεννήθηκαν ποτέ τα παιδιά τους ενώ δεν ήταν επιλογή τους,και σε όλες εκείνες τις γυναίκες που προσπαθούν να γίνουν μητέρες.
Τέλος, «Χρόνια Πόλλά σε σένα Μαμά μου»
