*Γράφει ο Κωνσταντίνος Σύρμος, Συγγραφέας – ποιητής
Ενδιαφέρουσα λέξη η κάλπη, με την προσθήκη δύο γραμμάτων γίνεται «κάλπικη» και όταν αναλογίζεται κανείς τα θέματα των πολιτικών συζητήσεων από πολιτικούς και δημοσιογράφους, μάλλον προς την κατεύθυνση του «κάλπικου» οδεύει το όποιο αποτέλεσμά της. Κάλπικου όχι ως προς την λανθασμένη καταμέτρηση των ψήφων αλλά ως προς τις προσδοκίες και τη σκληρή πραγματικότητα που επέρχεται τελικά με την διακυβέρνηση της χώρας.
Η πολιτική συζήτηση λοιπόν, αντί να αφορά το πιάτο στο τραπέζι, το φουσκωμένο λογαριασμό, τα ελλείμματα στην παιδεία, την υγεία, στις υποδομές. Τα καταστήματα που βάζουν λουκέτο, την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα η οποία περιορίζεται στο άνοιγμα καφετέριας, ταβέρνας ή της δημιουργίας κάποιου application (εφαρμογής κινητού). Την αναζήτηση εργασίας από πτυχιούχους νέους, που τους μετατρέπει σε ντελιβεράδες ή γκαρσόνια/σερβιτόρες, σε κατώτερων δηλαδή επαγγελμάτων με βάση σπουδών και δυνατοτήτων τους. Τις προοπτικές ιδιόκτητης κατοικίας μόνο μέσω δανείου και, επομένως, ένας βίος υπό το χρέος. Αντί να αφορά τη φτώχεια η πολιτική συζήτηση, την πνευματική, την ηθική, την πολιτική, την δημοσιογραφική, την υλική φτώχεια. Αυτοί, οι πολιτικοί, συζητούν: «Υπό ποια κυβέρνηση σκοτώθηκε μικρότερος αριθμός ανθρώπων (Μάτι, Τέμπη κ.α.). Ποια παράταξη έχει τα λιγότερα σε αριθμό στελέχη, που – κατηγορούνται ως τέτοιοι ή πραγματικά – είναι βιαστές, παιδεραστές, κλεπταποδόχοι, σεξιστές, παραβιάζουν θεσμικούς ή κοινωνικούς κανόνες».
Άλλη μια νέα φουρνιά νέων καλείται και σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση να ψηφίσει για το μέλλον της πολιτικούς και τις πολιτικές τους, που δεν τους εξασφαλίζουν επαγγελματική εξασφάλιση, δικαιοσύνη, ασφάλεια και κανείς στα πολιτικά πάνελ δεν συζητά για αυτό. Μεγάλη η ευθύνη και των μικρότερων κομμάτων που δεν προσφέρουν μια εναλλακτική προοπτική με τη μορφή συνεργασιών, παρά μόνο στηλιτεύουν τον ρόλο τους, παγιδευμένα σε ιδεολογικά στεγανά.
Μια σχισμή προς το χάος η κάλπη για τον πολίτη, που να βρει την άκρη κι αυτός. Θα ψηφίσει ένα επίθετο, ένα χρώμα, ένα βόλεμα. Θα ψηφίσει αυτόν που θα του κλέψει τα λιγότερα, όπως, τελικά, έκανε πάντα, εις γνώση του ή μη. Είναι πολύ σημαντικό, όμως, την ώρα που δικαίως απελπιζόμαστε από τις κυβερνήσεις, τα κόμματα, τα στελέχη, τους δημοσιογράφους και τον πολιτικό διάλογο, να συνειδητοποιήσουμε παράλληλα ότι είναι παράγωγα της κοινωνίας που όλοι εμείς διαμορφώνουμε στην καθημερινότητά μας, με κάθε μας απόφαση και πράξη.