*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής
του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Πέρασαν ήδη πέντε ημέρες απο την τραγωδία που συνέβη και πάλι στα Τέμπη της Λάρισας, αυτή τη φορά με τα δυο τρένα που συγκρούστηκαν, υπαιτιότητα πολλών παραγόντων.
Άφησα επίτηδες να περάσουν αυτές οι μέρες, γιατί δεν αξιώνω να είμαι ένας ακόμα “τηλεδικαστής”, ένας ακόμα “μαϊντανός” των δημοσιογραφικών παραθύρων, που προσπαθεί να βρει τα αίτια αυτής της τραγωδίας.
Αν και η δουλειά μου ως δημοσιογράφος είναι κατεξοχήν ερευνητική, εντούτοις δεν μπορώ να υποκαταστήσω πόσο μάλλον να αντικαταστήσω τους εμπειρογνώμονες, τους πραγματογνώμονες και όλους εκείνους που θα πρέπει να γνωμοδοτήσουν για να αποδοθούν ευθύνες.
Οι ευθύνες είναι υπηρεσιακές, είναι διοικητικές, είναι πολιτικές.
Αυτό μπορώ να το πω με βεβαιότητα.
Οπως με βεβαιότητα μπορώ να γράψω για άλλη μία φορά, τείνοντας να γίνω και γραφικός, ότι ο κρατικός μηχανισμός δυστυχώς λειτουργεί δυνάμει συμφερόντων και μόνον και όχι προς το άμεσο συμφέρον των πολιτών!
Δυστυχώς, οι 60 ψυχές που χάθηκαν εκεί, μαζί με όλες τις υπολοιπες που χάθηκαν στο παρελθόν, ζητούν δικαίωση.
Προσοχή όμως: όχι αίμα, δικαίωση!
Διότι δικαίωση δεν σημαίνει να μπει ισόβια ένας σταθμάρχης που τοποθετήθηκε εκεί με όποιο μέσο…
Δικαίωση δεν σημαίνει να κάψουμε τη χώρα…
Δικαίωση δεν σημαίνει να πάρουμε εκδίκηση απο κάποιον!
Αυτού του είδους η δικαίωση παραπέμπει σε κοινωνίες πρωτόγονες, σε κοινωνίες χωρίς νόμους και χωρίς πολιτισμό.
Η δικαίωση για τα θύματα αυτά θα είναι, να φτιαχτεί ένας σύγχρονος σιδηρόδρομος, που να μην κινδυνεύουν ξανά ανθρώπινες ζωές.
Δικαίωση για τα θύματα των Τεμπών αλλά και όλων των ατυχημάτων εκεί, θα είναι να λειτουργήσουν υποδομές σύγχρονες, με όλα τα τελευταία συστήματα, εξελιγμένα, με εκπαιδευμένους χειριστές και υπεύθυνους ανθρώπους.
Δικαίωση για τα θύματα των Τεμπών θα είναι, επιτέλους να βρεθεί στη φυλακή κάποιος διοικητικός υπεύθυνος που δεν υπέγραψε τη συνέχιση της τοποθέτησης ενός σύγχρονους συστήματος τηλεχείρισης της κατεύθυνσης τρένων και ενός πολιτικού του προϊσταμένου που δεν τον έλεγξε ποτέ. Δεν με ενδιαφέρει εάν αυτός ο πολιτικός προϊστάμενος είναι απο το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.
Δικαίωση για τα θύματα των Τεμπών, θα είναι η Ελλάδα να πάει μπροστά με όρους σύγχρονου κράτους και όχι αλα κάρτ κινήσεων εντυπωσιασμού. Δεν λέω, γίνονται κάποιες πολύ ικανές προσπάθειες, αλλά μεμονωμένες και φυσικά δεν αρκούν. Βεβαίως δεν ζητώ να γίνουν όλα αυτά εν μία νυκτί. Μπορούν και πρέπει όμως να γίνουν…
Συνεπώς, σημασία για εμένα ως δημοσιογράφο και ως άνθρωπο αλλά και ως πατέρα δύο παιδιών στην ηλικία που χάθηκαν άλλα παιδιά συνανθρώπων μου γονέων, έχει να είναι καταρχήν το τελευταίο πολύνεκρο δυστύχημα σε βασικές υποδομές μεταφορών.
Σημασία έχει να βρεθούν οι υπαίτιοι, τα αίτια πλέον τα γνωρίζουμε… Ας πληρώσουν με βάση τους νόμους και τη Δικαιοσύνη.
Αξιώνω, να μην κλάψει άλλη μάνα και άλλος πατέρας για τα παιδιά του υπαιτιότητα του κράτους.
Απαιτώ, η Ελλάδα να πάει μπροστά με τη συμμετοχή όλων μας, όχι στα πληκτρολόγια των τηλεφώνων ή άλλων συσκευών, αλλά ενεργοποιημένοι, αποφασισμένοι για το κοινό καλό, πρόθυμοι να πάμε τη χώρα μας με ασφάλεια μπροστά, για εμάς, τα παιδιά μας, τα παιδιά των παιδιών μας.
Οσο για τις αδικοχαμένες ζωές, θα γράψω αυτό που υπάρχει και στον τάφο του πατέρα μου:
“…μη θαυμαζετε τουτο οτι ερχεται ωρα εν η παντες οι εν τοις μνημειοις ακουσονται της φωνης αυτου, και εκπορευσονται οι τα αγαθα ποιησαντες εις αναστασιν ζωης οι δε τα φαυλα πραξαντες εις αναστασιν κρισεως…”
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 5:28-29