Ο Νίκος Ανδρουλάκης, στις ομιλίες του όταν έρχεται στη Θράκη, μιλάει για τα φοιτητικά του χρόνια που πέρασε στην Ξάνθη, με την οποία διατηρεί στενούς δεσμούς, όπως απέδειξαν και οι εσωκομματικές εκλογές ανάδειξής του στη θέση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Τη χαρακτηρίζει ως “δεύτερη πατρίδα” του, με πρώτο φυσικά το Ηράκλειο και την Κρήτη, τόπο πραγματικής του καταγωγής.
Ο νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αν και ελέγχεται για πολλά, τα οποία δεν είναι της ώρας να αναλυθούν σε πολιτικό επίπεδο, βρίσκεται μπροστά σε ένα ιστορικό δίλλημα:
-Εάν θα κάνει χρήση της ευκαιρίας που του δίνεται, να μην εκλέξει το Τουρκικό Προξενείο τέσσερις Βουλευτές στις 25 Ιουνίου, θέτοντας στην πρώτη εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου της Π.Ε. Ξάνθης, έναν χριστιανό υποψήφιο εξ’ αυτών που ήταν στο προηγούμενο και έδωσαν τον άνισο αγώνα της σταυροδοσίας.
Και λέμε άνισο αγώνα, διότι οι χριστιανοί υποψήφιοι είχαν να αντιμετωπίσουν ένα εκλογικό σώμα προβληματισμένο, κατακερματισμένο, αποκομμένο χρόνια απο τον κομματικό ιστό του ΠΑΣΟΚ και προσπάθησαν να τον επαναφέρουν, ενώ οι μουσουλμάνοι υποψήφιοι, πριμοδοτούμενοι απο το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής όσο και απο χριστιανούς ανθρώπους του ίδιου του κου Ανδρουλάκη, κατάφεραν να πάρουν 5.500 ψήφους, οι οποίοι ήρθαν χωρίς κόπο και χωρίς καμία προσπάθεια προσέγγισης σε πολιτικό επίπεδο.
Συνεπώς, αυτή τη στιγμή, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει να επιλέξει ανάμεσα στο εθνικό συμφέρον μιας περιοχής που ο ίδιος την ονομάζει ως “δεύτερη πατρίδα” του και απέναντι στο πελατειακό και κομματικό του συμφέρον που είναι να τα έχει καλά με του Τουρκικό Προξενείο και όλους τους ανθέλληνες εκεί, που επιζητούν διακαώς την συνδιοίκηση στη Θράκη.
Αγνοια κινδύνου ή πολιτικός καιροσκοπισμός;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, μπορεί να μην έχει κανένα επαγγελματικό ένσημο ως Μηχανικός του ΔΠΘ, έχει όμως μία μακρά εμπειρία στους μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ, μιας και διετέλεσε Γραμματέας της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ αλλά και Ευρωβουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛ. με ότι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.
Η εκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η οποία δεν προήλθε μόνο απο ψηφοφόρους του κόμματος, αλλά και απο μηχανισμούς άλλων κομμάτων που ήθελαν τον Ανδρουλάκη στην ηγεσία του Κινήματος, τον ανέδειξε ακόμη περισσότερο πολιτικά και τον “φόρτωσε” με προβλήματα που προς το παρόν τα έχει “ξεφορτώσει” στα χρονοντούλαπα της Χαρ. Τρικούπη, όπου και τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ!
Ο κ. Ανδρουλάκης, έχει δίπλα του σημαντικά στελέχη, αλλά και κακούς συμβούλους, που κινούνται στις λογικές της πάλαι ποτέ νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, και οι οποία διακατέχονται – όπως και ο ίδιος σε ένα βαθμό – απο άγνοια πολιτικού και εθνικού κινδύνου!
Δεν εξηγείται αλλιώς η πολιτική του συμπεριφορά, όταν εδώ και ένα χρόνο είχε λάβει εισηγήσεις να μην συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια του Νομού Ξάνθης τον προξενικό Μπαράν Μπουρχάν, ενώ η επιλογή της πολυτάλαντης Μπελήμ, ήταν προσωπική του, όμως και αυτή έχει άμεση επαφή με το Προξενείο και φάνηκε απο το εκλογικό αποτέλεσμα που πήρε σε σταυρούς εντός μιας ανδροκρατούμενης μειονότητας. Βέβαια, εδώ υπάρχουν και αποδείξεις, και όχι μόνο ενδείξεις, ότι χριστιανοί – μέλη της Νομαρχιακής του ΠΑΣΟΚ στην Ξάνθη, καθοδηγούσαν και στήριξαν τη νεαρή οικονομολόγο μουσουλμάνα υποψήφια του ΠΑΣΟΚ.
Συμπερασματικά διαφαίνεται, ότι ο κ. Ανδρουλάκης διακατέχεται καταρχήν απο μία άγνοια κινδύνου για τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη, απο την οποία πέρασε ως φοιτητής και ως πολιτικός… “τουρίστας” τα προηγούμενα χρόνια, ενώ διακατέχεται επίσης και απο κομματικό – πολιτικό καιροσκοπισμό, αφού θυσιάζει τα πάντα προκειμένου να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους απο τη μουσουλμανική μειονότητα!
Τον ενδιαφέρουν οι χριστιανοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ;
Ερωτηματικό λοιπόν παραμένει, εάν ο – κατα δήλωσή του – χριστιανός ορθόδος Νίκος Ανδρουλάκης, Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, έχει το ελάχιστο ενδιαφέρον για τους χριστιανούς υποψηφίους βουλευτές του και κατ’ επέκταση τους χριστιανούς ψηφοφόρους του Κινήματος, που φαίνεται να επιστρέφουν στο χώρο απο όπου προέρχονται, μετά την μικρή πολιτική βόλτα που έκαναν στο… περιβόλι του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μπορούσε αλήθεια να έχει μία τέτοια συμπεριφορά στην πατρίδα του, όπου το πολιτικό – εθιμικό “δίκαιο” της Κρήτης, περιλαμβάνει μέχρι και αποβολή απο το χώρο του;
Σίγουρα όχι!
Τότε γιατί ο Νίκος Ανδρουλάκης συμπεριφέρεται έτσι στη Θράκη, στην Ξάνθη, στη “δεύτερη πατρίδα” του, αγνοώντας επιδεικτικά τους χριστιανούς ψηφοφόρους και υποψήφιους Βουλευτές;
Γιατί δεν βάζει επικεφαλής του ψηφοδελτίου στην Ξάνθη, έναν χριστιανό υποψήφιο, που έτσι και αλλιώς εκπροσωπεί την πληθυσμιακή πλειονότητα και όχι την ψηφοθηρική μειονότητα του Προξενείου;
Και εν τέλει Νίκο Ανδρουλάκη, σκέφτεσαι ως Έλληνας ή ως κομματάρχης;
Γιατί εμείς ξέρουμε ότι οι Κρητικοί είναι Έλληνες και δεν βάζουν νερό στο κρασί της εθνικής τους συνείδησης!
