*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος – Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Αναμφισβήτητα, ο Κώστας Σημίτης ήταν μία πολιτική μορφή της μεταβατικής περιόδου που διετέλεσε στην Ελλάδα σημαντικό ρόλο.
Για κάποιους θετικό και για κάποιους άλλους αρνητικό.
Χρειάζονται σελίδες ολόκληρες για να αναλύσεις την προσωπικότητα του Κ. Σημίτη, δεδομένου ότι επρόκειτο για μία σύνθετη πορεία: πολιτική και ακαδημαϊκή.
Σε κάθε περίπτωση άφησε ένα γενικό θετικό πρόσημο για τη χώρα, όμως ελέγχεται και για πολιτικές οι οποίες θα έπρεπε να είχαν αποφευχθεί.
Σε κομματικό επίπεδο, ο Κ. Σημίτης δεν ήθελε τις οργανώσεις αλλά το σύστημα εκείνο που θα του εξασφάλιζε την επικράτηση εντός του κόμματος του ΠΑΣΟΚ που “κληρονόμησε” απο τον Αν. Παπανδρέου. Αυτό, είναι κάτι που του χρεώνεται στα αρνητικά της πολιτικής του πορείας. Οπως και το γεγονός ότι πολλές φορές προσπάθησε να ανατρέψει τον ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου, πλην όμως “σκόνταφτε” σε αυτό ακριβώς που επι ημερών του κατάφερε να διαλύσει: την κομματική βάση.
Εκσυγχρονιστής περισσότερο, τεχνοκράτης ακόμα περισσότερο, ήταν ο άνθρωπος που οι ξένες δυνάμεις ήθελαν την εποχή της μετάβασης της Ελλάδας στην ελεγχόμενη ζώνη της Γερμανικής Ευρώπης.
Επι ημερών του η Ελλάδα είδε στοιχεία σημαντικής ανάπτυξης και ακόμα περισσότερο σημαντικών μεταρρυθμίσεων, πλην όμως όλα είχαν πεδίο εφαρμογής τη ζώνη μόνο της ευρωπαϊκής πορείας και όχι της εθνικής!
Προσωπικά είχα συγκρουστεί με τον Κώστα Σημίτη και κυρίως την “αυλοκόλακές” του, οι οποίοι πολλές φορές εκτελούσαν και συμβόλαια ‘πολιτικού θανάτου” για εκείνους που δεν πειθαρχούσαν στον καιρό της παντοκρατορίας του!
Ο ίδιος πολλές φορές δεν γνώριζε τι έκαναν οι άνθρωποί του και αυτό φάνηκε σε περιπτώσεις που αναγκάστηκε να τους αποπέμψει.
Στα θετικά για την περιοχή της Θράκης και της Αν. Μακεδονίας του χρεώνονται η έναρξη της Εγνατίας Οδού απο τους Κήπους, η μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Κομοτηνή, η ανάπτυξη των Λιμένων, η ανάπτυξη των αεροδρομίων.
Στα αρνητικά για τη Θράκη και την Αν. Μακεδονία, χρεώνονται οι αποβιομηχάνιση της περιοχής με το τεχνοκρατικό κλείσιμο βιομηχανιών και την εγκατάλειψη πολιτικών για τις υπάρχουσες ΒΙΠΕ, το ότι επέτρεψε την άνδρωση του πολιτικού και θρησκευτικού παρακράτους της Τουρκίας στη Θράκη με την παράλληλη ανάπτυξη της παραοικονομίας τους.
Για την υπόλοιπη Ελλάδα είναι η Πρωθυπουργός της ΟΝΕ, της ένταξης της Κύπρου στην Ευρώπη και των μεγάλων έργων και τομών.
Με το θάνατό του κλείνει μία ακόμα σελίδα του βιβλίου των προσωπικοτήτων της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα.
Η πολιτική του παρακαταθήκη σημαντική και την ακολουθούν διαχρονικά απο το 2004 μέχρι και σήμερα πολλοί σε όλα σχεδόν τα κόμματα που εκπροσωπούνται ή όχι στη Βουλή.
