*Γράφει, ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Σήμερα, θα είναι μία – κατά πολλούς – ιστορική ημέρα για την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, αφού καλείται μεταξύ άλλων να προασπίσει τα αμυντικά συμφέροντα των μελών της, ήτοι να υπερασπιστεί και να εγγυηθεί την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος, μέλος της Ε.Ε., που εκείνη με τη σειρά της εγγυάται τα Ευρωπαϊκά Σύνορα με την Τουρκία και όχι μόνο.
Θα συμβεί όμως το αναμενόμενο;
Στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών, και μετά την προσύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο πρωθυπουργός ταξιδεύει στις Βρυξέλλες για την προαναγγελθείσα Σύνοδο των κυρώσεων κατά της Τουρκίας.
Ουσιαστικά για ακόμη δυο γύρους σκληρών διαπραγματεύσεων με δεδομένα τα δυο στρατόπεδα στα οποία έχει χωριστεί η ολομέλεια των 27 ηγετών, για το ευρωπαϊκό μαστίγιο κατά της τουρκικής παραβατικότητας στο Αιγαίο και στην Κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Είναι ξεκάθαρο – όπως εύστοχα σχολιάζει το cnn greece – ότι η ελληνική προετοιμασία, τόσο στο διπλωματικό παρασκήνιο όσο και μέσα από τις επαφές που έχουν πραγματοποιηθεί στο ανώτερο επίπεδο αποσκοπεί στην ενεργοποίηση του ευρωπαϊκού φραγμού κατά της τουρκικής προκλητικότητας.
Η διαρροή του προσχεδίου του κειμένου των συμπερασμάτων δεν αποτελεί μια κομβική εξέλιξη σε μια διαδικασία που η Αθήνα γνωρίζει καλά ότι βρίσκεται στην αφετηρία της και περιλαμβάνει ακόμη πολλά στάδια.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες – επίσης εύστοχα σχολιάζει το militaire.gr – θα αποδειχτούν απλά για μία ακόμη φορά κατώτεροι των περιστάσεων και μένει να διαπιστώσουμε πόσο θα αντισταθεί η Γαλλία ,που για δικούς της λόγους επιθυμεί σκληρότερη αντιμετώπιση της Τουρκίας.
Ποιοι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πείτε; Οι περισσότεροι αναμένουν το νεύμα της Μέρκελ για να πάρουν θέση κι αυτή αναμένει την ανάληψη καθηκόντων του Μπάϊντεν ,για να “ευθυγραμμιστεί” με την πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας. Στην Ουάσινγκτον πάλι είναι σαφές ότι επικρατεί η άποψη παραμονής πάση θυσία της Τουρκίας στη Δύση. Άρα τι έχουμε να περιμένουμε;
Το θέμα για την Ελλάδα είναι ότι δεν έχει χρόνο για αναμονή. Το καθεστώς Ερντογάν έχει ανακοινώσει τις προθέσεις του για να στείλει γεωτρύπανο κάπου στην περιοχή ερευνών του Oruc Reis. Αυτό μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή και τα περιθώρια αντίδρασης της ελληνικής κυβέρνησης περιορίζονται δραματικά σ΄ αυτή τη περίπτωση. Η “δυναμική αντίδραση” σε μια τέτοια περίπτωση θα ΄ναι μονόδρομος.
Αυτό θα πρέπει να γίνει σαφές στους Ευρωπαίους ηγέτες σήμερα και αύριο. Να καταλάβουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει “σαν πρόβατο στη σφαγή”, για να μη χάσουν τα εξοπλιστικά τους συμβόλαια οι Γερμανοί και οι Ισπανοί. Να καταλάβει το Βερολίνο και οι δορυφόροι του ,ότι η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να τους χαλάσει την ηρεμία με την οποία επιθυμούν να “δώσουν λύσεις” στη γειτονιά μας…
Η ελληνική κυβέρνηση θα θέσει θέμα εμπάργκο εξοπλισμών έναντι της Τουρκίας. Επέλεξε λίγο αργά αυτό το “όπλο” και οι πιθανότητες να ΄χει αποτελέσματα είναι ελάχιστες. Συνεπώς θα πρέπει να ΄χει μια εναλλακτική πολιτική για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα “Ευρωπαίοι”. Πρόβλημα που όπως εξελίσσεται η κατάσταση είναι πιο περίπλοκο ακόμη και από την τουρκική επιθετικότητα.
ΤΟ “ΧΑΪΔΕΜΑ” ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Βεβαίως, η Αγκελα Μέρκελ, ακόμη και αν η άποψη των ΗΠΑ θα είναι “σκληρή” έναντι της Τουρκίας, η Γερμανία δεν θα ρισκάρει να κοντραρισθεί στον Ερντογάν, που τον θέλει σύμμαχο και γιατί – εκτός των άλλων – παίζει δυστυχώς τον συντονιστικό ρόλο στο ισλαμικό στοιχείο εντός Γερμανίας και Ευρώπης και αυτό τρομάζει πολύ την απερχόμενη Καγκελάριο.
Συνεπώς, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα – παρ’όλες τις πιέσεις της Γαλλίας για άμεση επιβολή κυρώσεων – απο την Σύνοδο Κορυφής.
Εκτός και αν, η Ελλάδα, αποφασίσει να επιβάλλει ΒΕΤΟ έναντι της Ε.Ε. για την Τουρκία!
Τότε, η Ευρώπη, είναι υποχρεωμένη να συζητήσει επι άλλης βάσης!
Θα το πράξει αυτό η Ελλάδα;
Θα συνεχίσει να ανέχεται τα “χαϊδέματα” και το διπλό προσωπείο της Γερμανίας έναντι της Τουρκίας;
Θα αποφασίσει η Ελλάδα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μπει ένα τέλος στην Γερμανική Ευρώπη, επιστρέφοντας στο ιδεώδες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έτσι όπως την οραματίστηκαν μεγάλοι και ιστορικοί ηγέτες της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ιστορίας;
Θέλει, επιθυμεί τελικώς να είναι ένας εξ’ αυτών και ο Κυριάκος Μητσοτάκης;