137
* Της Χρύσας Ρουμελιώτη, Δημοσιογράφου
* Της Χρύσας Ρουμελιώτη, Δημοσιογράφου
Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, με επιχειρήματα ανάλογα με κείνα που χρησιμοποιήθηκαν στους περιφερειακούς πολέμους στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία τα τελευταία χρόνια, με την προπαγάνδα ένθεν και κείθεν να θολώνει τα νερά,
και τα παγκόσμια δίκτυα ενημέρωσης να υπηρετούν τα διάφορα κέντρα, παρακολουθούμε αμέτοχοι την Ευρώπη να συζητά ΚΑΙ ΠΑΛΙ το ενδεχόμενο ΠΟΛΕΜΟΥ εντός της.
ΓΓ ΝΑΤΟ: “Αυτό είναι η νέα κανονικότητα, για την οποία πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι.”
ΥΠ ΕΝ. ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ: “Ανεξαρτήτως ρωσικής εισβολής, εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο έντονου ανταγωνισμού με τη Ρωσία, που θα μπορούσε να διαρκέσει μία γενιά και παραπάνω.”
Τα σήμαντρα βάρεσαν αρχικώς από τις ΗΠΑ, με τη διευκρίνιση ότι προφανώς δεν θα στείλουν Αμερικανούς στρατιώτες εκεί.
Όμως πουλάνε συνεχώς όπλα, ακόμη και F35 σε όλες τις γειτονικές χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης. Και υγροποιημένο αμερικανικό αέριο, γιατί η έλλειψη καυσίμων πλήττει κυρίως την Ευρώπη.
Ακολούθησε η Βρετανία. Στενή σύμμαχος των ΗΠΑ, με αυξημένη αυτονομία σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, και διασυνδεδεμένη περισσότερο με το βόρειο ατλαντικό της σύμμαχο.
Γερμανία και Γαλλία και πάλι πιο μετριοπαθείς, αναλόγως με τις επιπτώσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν από τη σύγκρουση, έχοντας στο ζυγι από τη μια αυτό και από την άλλη τον κίνδυνο οικονομικού συνασπισμού της Ρωσίας με την Κίνα.
Η Ρωσία από την πλευρά της με τους δικούς της ισχυρισμούς, επιδιώξεις και σχεδιασμούς, για τη διασφάλιση των δικών της σφαιρών επιρροής. Με τα δικά της ενεργειακά και στρατηγικά παιχνίδια χρησιμοποιώντας επίσης την πολεμική της μηχανή.
Στο παζάρι παίζονται συμφέροντα, όπως πάντα.
Στα επιχειρήματα και την αιτιολόγηση οι αρχές και οι αξίες (της δημοκρατίας, της ελευθερίας κλπ κλπ,) γίνονται επίκληση απο όλους και κουρελιάζονται από όλους, όπως πάντα.
Στο κόστος, μερίδιο καταβάλουν μόνο οι πολίτες των χωρών που εμπλέκονται στη σύρραξη και αυτών που πλήττονται οικονομικά, όπως πάντα.
Και για όλους όσοι βαυκαλίζονταν με τους ισχυρισμούς της Ενωμένης Ευρώπης που δεν θα επέτρεπε ποτέ ξανά πόλεμο στη γηραιά Ήπειρο, γιατί είχε πάρει το μάθημα τη δεκαετία του 1930-1940, ιδού.
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες, όλοι μας κοιτάμε στην τηλεόραση τα πολεμικά παιχνίδια, πληρώνουμε ήδη στους λογαριασμούς μας το πρώτο κόστος, και διαλέγουμε και πάλι στρατόπεδα.
Τελικώς ΑΡΚΟΥΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ για να ξεχάσουμε τι σημαίνει ΠΟΛΕΜΟΣ, και λίγα χρόνια ευημερίας για να μείνουμε αδιάφοροι σαν αφιονισμένοι στους καναπέδες μας περιμένοντας το μοιραίο…