*Γράφει ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος, Δημοσιογράφος – Διευθυντής της εφημερίδας “ΒΡΑΔΥΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ”
Πρώτα ήρθαν τα επεισόδια στη Νομική Σχολή, όπου ένας μεταπτυχιακός φοιτητής κινδύνευσε να πεθάνει όταν ένας κουκουλοφόρος τού άνοιξε το κεφάλι με έναν πυροσβεστήρα. Μετά ήρθε το χαστούκι που έριξε ένας 34χρονος αφισοκολλητής σε μία εργαζόμενη στο κυλικείο της Πανεπιστημιούπολης του ΕΜΠ στου Ζωγράφου. Κανένας πανεπιστημιακός δεν συγκινήθηκε.
Οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων χρειάστηκε να ταξιδέψουν μέχρι την εξωτική Χαλκιδική για να ακούσουν την υπουργό Παιδείας να τους δίνει διορία μέχρι τον Ιούλιο για να εφαρμόσουν τα σχέδια ασφαλείας για τα ανώτατα ιδρύματα που έχουν αναλάβει να διοικούν.
Έχουν περάσει χρόνια από την ημέρα που ψηφίστηκε στη Βουλή ο νόμος Κεραμέως για την ασφάλεια στα ελληνικά πανεπιστήμια και ο οποίος ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Γιατί δεν ήθελαν ποτέ να τον εφαρμόσουν οι Διοικήσεις των πανεπιστημίων, οι οποίες βρίσκονται σε μία διαρκή διαπραγμάτευση με όλες τις φοιτητικές παρατάξεις, τις συλλογικότητες, όλες τις μειοψηφίες και τις ομάδες μπαχαλάκηδων. Αυτά θα μου δώσεις, αυτά θα σου παραχωρήσω.
Σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο που το πληρώνει με τον ιδρώτα του ο Έλληνας φορολογούμενος, ώστε να μπορεί να το απαξιώνει η κάθε φοιτητική παράταξη, να το καταστρέφουν οιμπαχαλάκηδες, που διατηρούν τα ορμητήριά τους στις υπό κατάληψη αίθουσες.
Και από την άλλη, οι πρυτάνεις και τα μέλη ΔΕΠ πληρώνονται από τα κρατικά κονδύλια για να εξυπηρετούντα δικά τους συμφέροντα. Και όλοι κατηγορούν τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, ενώ δεν κάνουν τίποτα για να τη βελτιώσουν.
Με τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που χρηματοδοτείται η Ανώτατη Εκπαίδευση, κάποιοι φτιάχνουν προφίλ καθηγητή πανεπιστημίου, κάποιοι υποδύονται τους πρυτάνεις και κάποιοι άλλοι χτίζουν πολιτικές καριέρες χρησιμοποιώντας τις φοιτητικές- κομματικές παρατάξεις ως εργαλείο.
Και αντί όλοι μαζί να προσπαθήσουν να σταματήσει αυτός ο κατήφορος, κάθε χρόνο τα πράγματα γίνονται και πιο χειροτέρα. Αντί, δηλαδή, τα ελληνικά πανεπιστήμια να ανεβαίνουν κατηγορία στην παγκόσμια κατάταξη προσφέροντας υψηλό επίπεδο σπουδών και να προσελκύουν περισσότερους φοιτητές, κάθε χρόνο από τύχη δεν θρηνούμε θύματα σε επεισόδια με κουκουλοφόρους και μπαχαλάκηδες.
Χρόνο με το χρόνο αντί να μπαίνουν και πιο αυστηρά κριτήρια στις συνθήκες εισόδου, διαμονής και φοίτησης των επιτυχόντων στα κτίρια των ΑΕΙ, η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει, και όποιος θέλει, φοράει ένα κράνος, εισβάλλει σε αίθουσες διδασκαλίας, σε αμφιθέατρα και χώρους του πανεπιστήμιου και καταστρέφει ό, τι δεν του αρέσει ή δεν τον βολεύει.
Θα πει κάποιος ότι αυτά δεν συμβαίνουν σε όλα τα πανεπιστήμια, παρά μόνο σε ορισμένα μεγάλα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπου, λίγο πολύ, αυτή η εικόνα έχει παγιωθεί και πολύ δύσκολα θα αλλάξει. Μέχρι τώρα όλοι ήταν συμβιβασμένοι με την ιδέα πως στην Ελλάδα δεν θα σταματήσουν ποτέ οι καταλήψεις σε σχολές και αίθουσες των ΑΕΙ. Αυτό έχει αλλάξει με πολύ κόπο, επιμονή και δουλειά ορισμένων.
Η ανακατάληψη των χώρων που κρατούσαν οι κουκουλοφόροι για δεκαετίες, από μόνη της δεν αποτελεί λύση του προβλήματος. Γιατί τέτοιες κινήσεις γίνονταν και στο παρελθόν.
Μόλις οι κυβερνήσεις, όμως, άλλαζαν και υπήρχε χαλάρωση των μέτρων, οι καταλήψεις ξαναεμφανίζονταν.
Χρειάζεται, πλέον, ως κοινωνία να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα και να καθαρίσουμε τα πανεπιστήμια από όλα αυτά τα παρασιτικά στοιχεία που πιστεύουν ότι μπορούν να χτυπούν να σακατεύουν, όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους, να σπάνε και να πυρπολούν κρατική περιουσία.
Τα τελευταία επεισόδια έφεραν στο φως κάποια σημαντικά ερωτήματα που πολύ δύσκολα τα κόμματα –κυρίως της αντιπολίτευσης–αλλά και οι πρυτανικές Αρχές μπορούν να απαντήσουν.
Για παράδειγμα, όποιοι φοιτητές χτυπούν συνάδελφούς τους ή καθηγητές ή προκαλούν επεισόδια μέσα ή έξω από τα ΑΕΙ, έχουν θέση στα πανεπιστήμια; Πρέπει να αποβάλλονται;
Ή δεν έχει σχέση το ένα με το άλλο; Οι ποινές εναντίον όλων αυτών που κάνουν καταλήψεις, φθορές ή μετέχουν σε καταστροφές, ποιες θα πρέπει να είναι;
Κάποιοι θα πουν ότι γι’ αυτά υπεύθυνος είναι ο Ποινικός Κώδικας όπως συμβαίνει για όλους τους πολίτες. Σύμφωνα με αυτόν, πρέπει να τιμωρούνται όλοι, είτε φοιτητές είτε απλοί πολίτες.
Κάποιοι άλλοι έχουν διαφορετική άποψη και αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν ένας κουκουλοφόρος που συλλαμβάνεται να καταστρέφει τη σχολή του ή να χτυπάει άλλους φοιτητές, να συνεχίζει να σπουδάζει χωρίς τιμωρία. Στα ξένα πανεπιστήμια, δημόσια και ιδιωτικά, υπάρχει η ποινή της αποβολής και της οριστικής διαγραφής τέτοιων φοιτητών από τους καταλόγους των σχολών.
Στην Ελλάδα της ατιμωρησίας, για μία ακόμη φορά η παραβατική συμπεριφορά, οι ακραίες αντιδράσεις και τα επεισόδια μέσα στα πανεπιστήμια δεν αντιμετωπίζονται, απλά καταγράφονται και καταδικάζονται φραστικά. Μέχρι να γίνει κάτι πιο σοβαρό, να θρηνήσουμε θύματα.
Ακόμη και σήμερα τα κόμματα στη Βουλή δεν έχουν καμία βούληση να νομοθετήσουν για την τιμωρία και αποβολή των παραβατικών φοιτητών γιατί φοβούνται το πολιτικό κόστος.
Πρέπει να περάσουν ακόμη πολλές δεκαετίες για να αποβληθεί ένας κουκουλοφόρος που καίει αίθουσες με μολότοφ ή ανοίγει κεφαλιά με πυροσβεστήρα. Και βέβαια, όλοι περιμένουν με αγωνία να μάθουν ποιος θα είναι ο πρώτος φοιτητής που θα αποβληθεί ή θα του αποσταλεί ο λογαριασμός για την αποκατάσταση των ζημιών που ο ίδιος έχει προκαλέσει.
Αν ποτέ γίνει αυτή η απλή κίνηση, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για την πρώτη πολύ μεγάλη αλλαγή στα ΑΕΙ.
*Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΒΡΑΔΥΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ”
