Μια ιδιότυπη, αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα, σύγκριση μεταξύ Κίνας και Τουρκίας, έκανε ο πρώην αξιωματούχος του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, ειδικός σε θέματα των κρατών της Μέσης Ανατολής, Μάικλ Ρούμπιν,
Όπως ανέφερε στο φόρουμ των Δελφών ο γνωστός αναλυτής, οι κινεζικές μηχανότρατες ψαρεύουν στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες χωρών από την Κορέα έως την Κένυα. Όταν οι χώρες διαμαρτύρονται ή απλώς απορρίπτουν τις κινεζικές προσπάθειες, όπως κάνουν οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ, το Πεκίνο προβάλλει αξιώσεις στα θαλάσσια ύδατά τους. Αν αυτό δεν αναγκάσει τις μικρότερες χώρες να υποχωρήσουν, ο νέος στόλος της Κίνας από σκάφη της ακτοφυλακής και μικρότερες φρεγάτες θα πυροβολεί και θα εμβολίζει τους ψαράδες. Η κινεζική υπεραλίευση έχει οδηγήσει ορισμένα αποθέματα – γιγάντια μύδια, οξύρρυγχος και γαρίδες, για παράδειγμα – στο χείλος της εξαφάνισης.
Ο κ. Ρούμπιν τόνισε ότι η κινεζική υπεραλίευση δεν είναι απλώς ένα οικονομικό πρόβλημα ή μια περιβαλλοντική τραγωδία- έχει επίσης μια βαθιά αποσταθεροποιητική επίδραση. Όταν η αλιευτική βιομηχανία της Σομαλίας κατέρρευσε, πολλοί χωρικοί στράφηκαν στην πειρατεία, ενώ άλλοι προσχώρησαν στην Αλ Σαμπάαμπ, την τοπική θυγατρική της Αλ Κάιντα.
Σε πολλές περιπτώσεις, σύμφωνα με τον Ρούμπιν, το Κινεζικό Κόμμα χρησιμοποιεί την υπεραλίευση ως στρατηγική ασύμμετρου πολέμου για την εδραίωση των αξιώσεων κυριαρχίας. Ακριβώς όπως η Τουρκία, συνέχισε ο ειδικός αναλυτής, αναπαράγει την κινεζική «σαλαμοποίηση» για να προωθήσει τις αυτοκρατορικές της φιλοδοξίες στην Κύπρο, τη Συρία και το Ιράκ, έτσι και η Τουρκία ακολουθεί τώρα τη στρατηγική υπεραλίευσης της Κίνας για οικονομικό και αυτοκρατορικό κέρδος στο Αιγαίο Πέλαγος.
Ο κ. Ρούμπιν πρόσθεσε:
Η υδατοκαλλιέργεια είναι μια τεράστια βιομηχανία στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Η βιομηχανία υδατοκαλλιέργειας της Ελλάδας συνεισφέρει περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ελλάδας και η αλιευτική βιομηχανία της Τουρκίας προσθέτει 3 δισεκατομμύρια δολάρια στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Τουρκίας.
Όλο και περισσότερο, όμως, η Τουρκία επιδιώκει να εξαπατήσει και να εκμεταλλευτεί αθέμιτα πλεονεκτήματα. Η Τουρκία επωφελείται από κρατικές επιδοτήσεις και, όπως και η Κίνα, αγνοεί τους περιβαλλοντικούς ελέγχους. Επιπλέον, η Άγκυρα επιδοτεί σε μεγάλο βαθμό τη μεταφορά των προϊόντων της μέσω της Turkish Airlines σε περισσότερους από 50 προορισμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, μειώνοντας σημαντικά το κόστος των εξαγωγών της. Αυτό επιτρέπει στην Τουρκία να υποτιμά την αγορά. Οι τουρκικές εξαγωγές ψαριών κυριαρχούν ολοένα και περισσότερο στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω των χαμηλότερων δασμών των ΗΠΑ (20% έναντι 10%) και της απουσίας ποιοτικών ελέγχων για τα προϊόντα που εισάγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με εκείνα που αναπτύσσονται εντός αυτής.
Οι σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ
Σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο Μάικλ Ρούμπιν, οι Τούρκοι αξιωματούχοι θα εξακολουθούν να λένε ότι θέλουν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδίως στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους διπλωμάτες που είναι αρκετά αφελείς για να τους πιστέψουν. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία φοβάται την Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή οι βαριές ρυθμίσεις της θα αποστραγγίσουν την κερδοφορία από πολλές βιομηχανίες και θα στερήσουν από την Τουρκία το πλεονέκτημα που εισπράττει παραμένοντας εκτός του ελέγχου της ομάδας.
Ως μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωστόσο, τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος πρέπει να τηρούν τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς και τους κανονισμούς βιωσιμότητας, προσθέτει και συνεχίζει:
Ειλικρινά, καθώς τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος είναι ώριμες δημοκρατίες, οι πολίτες θα διαμαρτύρονταν αν οποιαδήποτε κυβέρνηση προσπαθούσε να δώσει προτεραιότητα στο βραχυπρόθεσμο ή προσωπικό κέρδος έναντι της μακροπρόθεσμης υγείας της αλιείας και του περιβάλλοντος.
Αυτή η διαφορά είναι εμφανής σε μια σύγκριση μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής ιχθυοκαλλιέργειας. Η Τουρκία έχει αυξήσει την παραγωγή της από 100.000 τόνους το 2013 σε 556.000 τόνους το 2023. Μια τέτοια αύξηση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς επιδοτήσεις και την απουσία κανονισμών και περιβαλλοντικών προτύπων. Την ίδια περίοδο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κρατικοί κανονισμοί έχουν περιορίσει την ελληνική παραγωγή στους 130.000 τόνους ετησίως.
Και στη μέση η θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας»
Από μόνη της, σύμφωνα με τον Ρούμπιν, η αυξανόμενη τουρκική επέμβαση στα ελληνικά αλιευτικά αποθέματα μπορεί να φαίνεται ως μια διαμάχη χαμηλού επιπέδου που χαρακτηρίζει πολλούς γείτονες, φίλους και εχθρούς. Στο ευρύτερο πλαίσιο της θαλάσσιας επέκτασης της «Γαλάζιας Πατρίδας» της Τουρκίας και της αμφισβήτησης των ελληνικών και κυπριακών Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, καθώς και της αυξανόμενης στροφής της προς τον ασύμμετρο πόλεμο και τον πόλεμο των γκρίζων ζωνών, η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θα πρέπει να αναγνωρίσουν την υπεραλίευση της Τουρκίας ως οικονομικό ιμπεριαλισμό και σκόπιμη προσπάθεια διεξαγωγής πολέμου κατά της οικονομικής βιωσιμότητας των ζωτικών βιομηχανιών των γειτόνων της.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ όχι μόνο θα πρέπει να βοηθήσουν στην περιπολία στην Ανατολική Μεσόγειο σε συνεργασία με το ελληνικό και το κυπριακό ναυτικό για να αναχαιτίσουν, να εμποδίσουν και, αν χρειαστεί, να βυθίσουν τους Τούρκους λαθροθήρες, αλλά η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες θα πρέπει να υποστηρίξουν την Κύπρο και την Ελλάδα στα διεθνή φόρουμ καθώς καλούν και καταπολεμούν τον οικονομικό ιμπεριαλισμό και την παράνομη θαλάσσια δραστηριότητα της Τουρκίας.
Τέλος, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να βοηθήσει την Κύπρο και την Ελλάδα να ανακαινίσουν, να αναβαθμίσουν και να επεκτείνουν την ακτοφυλακή τους.
Μια Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και στον Ινδικό Ωκεανό είναι αρκετή- η Ανατολική Μεσόγειος δεν χρειάζεται τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να διοχετεύει το ίδιο μυαλό του προέδρου Σι Τζινπίνγκ στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο Πέλαγος. Οι πόλεμοι έχουν αρχίσει για λιγότερα.
Την οργή τουρκικών μέσων ενημέρωσης προκάλεσαν οι προαναφερόμενες τοποθετήσεις του Μάικλ Ρούμπιν.
Συγκεκριμένα το TRT Haber αναφέρει:
Το μέγεθος της τουρκικής αλιευτικής βιομηχανίας έχει φτάσει τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το αμερικανικό και το ισραηλινό πολεμικό ναυτικό δεν θα πρέπει να συνοδεύουν μόνο τα ελληνικά και τα (νοτιο)κυπριακά πολεμικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο- θα πρέπει να κινητοποιηθούν όλα για να σταματήσουν, να εμποδίσουν και, αν χρειαστεί, να βυθίσουν τα τουρκικά αλιευτικά σκάφη.
Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να δώσει χείρα βοηθείας για την ανανέωση, την αναβάθμιση και την επέκταση των στόλων της ακτοφυλακής της Κύπρου και της Ελλάδας.
