Ολόκληρη η Θράκη, απ΄άκρη σ΄άκρη, είναι μία απέραντη αγκαλιά για τον τουρίστα που θα αποφασίσει να συνδυάσει τη φύση, την ιστορία, τη λαογραφία, τις γεύσεις, τα αρώματα και τα χρώματα της κάθε εποχής!
Μέσα σε αυτή την αγκαλιά, βρίσκεται και το ιστορικό Σουφλί, η πηγή του μεταξιού, ο τόπος των φιλόξενων θρακιωτών και των προσφύγων της Ανατολικής Θράκης, της Πολης, της Σμύρνης και του Πόντου.
Το Σουφλί αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή στα 1667. Την περίοδο εκείνη ήταν ένα κεφαλοχώρι απαλλαγμένο από φόρους. Η τουρκική ονομασία Σοφουλού φανερώνει ότι πιθανότατα αποτελούσε κτήμα μοναστικού τάγματος που όντως μαρτυρείται στην περιοχή.
Είναι ωστόσο ιστορικά διαβεβαιωμένο ότι το Σουφλί κατοικούνταν από τη Νεολιθική Εποχή. Αυτό διαπιστώνεται από αντικείμενα που βρέθηκαν στην περιοχή, καθώς και την ανακάλυψη τάφων της Ελληνιστικής Περιόδου. Το έντονο θρακιώτικο στοιχείο στα έθιμα της περιοχής μαρτυρεί την καταγωγή των Σουφλιωτών από το μεγάλο Θρακικό φύλο της Βαλκανικής χερσονήσου και των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.
Κατά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το Σουφλί αποτελούσε ισχυρό οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό κέντρο που απλωνόταν και στην ανατολική όχθη του ποταμού Έβρου με πληθυσμό της τάξης των 60.000 ατόμων. Η ραγδαία ανάπτυξη οφείλεται στην σηροτροφία, που υπήρξε ο οικονομικός πνεύμονας της περιοχής για πολλές δεκαετίες. Τότε ιδρύθηκαν και τα εργοστάσια επεξεργασίας μετάξης των Αζαρία και Πάπο (1908), των Τζίβρε (1920) που ήταν και η μεγαλύτερη μονάδα της περιοχής και του Π. Χατζησάββα. Αργότερα δημιουργούνται το εργοστάσιο Τσιακίρη (1954) που λειτουργεί ως σήμερα και το κρατικό εργοστάσιο (1967). Η αμπελουργία και η οινοποιεία παρουσίασαν γρήγορη ανάπτυξη. Αυτά ήταν τα δύο κύρια σκέλη της οικονομικής ζωής του τόπου. Παράλληλα αναπτύχθηκαν και άλλες μορφές βιοτεχνίας όπως τα 60 καροποιεία και σιδηρουργεία που λειτουργούσαν πριν το 1922, καθώς και οι 4 ατμοκίνητοι αλευρόμυλοι και αρκετές μονάδες παραγωγής σησαμέλαιου.
Μετά τις συνθήκες του 1922-23 η Ανατολική Θράκη και η Ρωμυλία πέρασαν στην κυριότητα του νεοσύστατου τουρκικού κράτους. Έτσι, το Σουφλί έχασε το μεγαλύτερο μέρος της πεδιάδας των 70.000 στρεμμάτων, που ήταν απέραντα μορεολίβαδα, αποκλειστική τροφή του μεταξοσκώληκα. Επιπλέον, η σηροτροφία και το εμπόριο μεταξιού περιήλθαν στο ελληνικό, νομικό και φορολογικό καθεστώς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση της παραγωγής και των εξαγωγών σε ευρωπαϊκές χώρες. Η ανακάλυψη και διάδοση της τεχνητής μεταξωτής ίνας ανέκοψε οριστικά και αμετάκλητα την πορεία της σηροτροφίας. Τα 4 εργοστάσια αναπήνησης καθώς και οι πολλές οικοτεχνίες παραγωγής μεταξιού έπαψαν να λειτουργούν. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν 2 βιοτεχνίες ύφανσης και παραγωγής μεταξωτών ειδών καθώς και καταστήματα που εμπορεύονται μεταξωτά είδη.
Η φιλοξενία στο “Κουκούλι”
Από τα πιο χαρακτηριστικά και ιδιόμορφα κτίσματα του Σουφλίου, που επιβάλλονται με τον όγκο τους στο χώρο, είναι τα “μπιτζικλίκια” (κουκουλόσπιτα), που εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τις ανάγκες της σηροτροφίας.
Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι το “μπιτζικλίκι” του Καλέση. Χτίστηκε το 1850 και μέχρι το 1975 λειτουργούσε ως κουκουλόσπιτο. Τριώροφο κτίσμα συνολικού εμβαδού 490 τ.μ., λειτουργούσε ως αποθήκη ψημένων κουκουλιών. Εκεί γινόταν αγορά ψημένων κουκουλιών, ψήσιμο σε ειδικούς φούρνους και το στέγνωμα σε ειδικά κατασκευασμένους χώρους. μέχρι και αποθήκευση.
Το κτίριο είναι δείγμα “βιομηχανικής” αρχιτεκτονικής των αρχών του αιώνα. Το ισόγειο, εξωτερικών διαστάσεων 14 Χ 19 μ. με περιμετρική λιθοδομή χωρίζεται σε τρεις ζώνες από συστοιχίες ξύλινων στύλων. Το πρώτο πάτωμα είναι κτισμένο από υπερμπατική οπτοπλινθοδομή ενώ το δεύτερο που περιορίζεται στο μεσαίο τμήμα κλείνεται στις μακριές πλευρές από “τσατμά”. Οι δύο αυτοί όροφοι ήταν γεμάτοι από κρεβάτια για τους μεταξοσκώληκες. Στις καθαρά εργοστασιακές όψεις, συμμετρικά και ήρεμα διαρθρωμένες με απλά πλίθινα ζωνάρια, πέτρινα αγκωνάρια στο πρώτο πάτωμα και πλίνθινες παραστάδες στο δεύτερο, διακρίνονται οι σιδηροδεσίες που εξασφαλίζουν τη συνεργασία του περιβλήματος με τον ξύλινο σκελετό.
Όλο το κτίριο έχει μεγάλα ξύλινα κουφώματα για να εξασφαλίζεται ο κατάλληλος φωτισμός του χώρου και χοντρούς εξωτερικούς τοίχους 70 εκ., που επιτρέπουν να διατηρείται σταθερή θερμοκρασία.
Το 1986 το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε ως Μνημείο – Έργο Τέχνης το συγκεκριμένο κτίριο, που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, επί συνόλου 22 παρόμοιων κτιρίων στο Σουφλί, διότι πρόκειτε για αξιόλογα και χαρακτηριστικά δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής.
Σήμερα το Κουκουλόσπιτο αυτό έχει μεταμορφωθεί στο πιο φιλόξενο ξενοδοχείο του Σουφλίου. Έχει δυναμικότητα 11 δωματίων και 25 κλινών καθώς επίσης στο ισόγειο του ξενοδοχείου λειτουργεί cafe – αναψυκτήριο για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης.
Kαθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και είμαστε σίγουροι πως η διαμονή σας στο ξενοδοχείο μας θα συμπληρώσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την παραμονή σας στην πόλη.
Τα Μουσεία και τα άλλα αξιοθέατα
Το Σουφλί φημίζεται για τα χαρακτηριστικά κουκουλόσπιτα (όπως ο ξενώνας μας!), είναι γνωστό για τα υφαντά & τα μεταξωτά του, για την αμπελουργία, το κρασί και το τσίπουρο καθώς και για τα εκλεκτά κρεατικά όπως ο παραδοσιακός καβουρμάς.
Μπορείτε να ξεκινήσετε την περιήγησή σας στο Σουφλί σας στα θεματικά Μουσεία για το μετάξι που λειτουργούν στο Σουφλί όπου θα σας δοθεί η ευκαιρία να μάθετε για την σηροτροφία καθώς και για την πολύπλοκη διαδικασία παραγωγής του μεταξιού. Στα πλαίσια της ξενάγησης σας στον δρόμο του μεταξιού μπορείτε να επισκεφθείτε το εργοστάσιο μετάξης των αδελφών Τζίβρε, το οποίο χτίστηκε το 1909 από τους αδελφούς Ceriano και από το 1920 αποτελούσε ιδιοκτησία των αδελφών Μποχώρ και Ελιέζερ Τζίβρε.
Συνεχίστε με την επίσκεψή στις 2 μεγάλες εκκλησίες, του Αγίου Γεωργίου με το ψηλό καμπαναριό και το χαρακτηριστικό ξυλόγλυπτο τέμπλο, καθώς και την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Δεν πρέπει να χάσετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε ένα από τα οινοποιεία – αποστακτήρια που λειτουργούν στο Σουφλί όπου φυσικά κατόπιν συνεννοήσεως μπορεί να πραγματοποιηθεί και ξενάγηση στις εγκαταστάσεις του οινοποιείου.
Στη συνέχεια αξίζει να επισκεφθείτε το 1ο Δημοτικό Σχολείο του Σουφλίου, ένα επιβλητικό κτήριο χτισμένο το 1908 το οποίο αποτέλεσε πνευματικό κέντρο για τους Σουφλιώτες, σήμερα ανήκει στο Δήμο και φιλοξενεί τον Πολιτιστικό Σύλλογο Η Ανέμη.
Μην παραβλέψετε την επίσκεψή σας στο παλιό Γυμνάσιο Σουφλίου. Χτίστηκε το 1870-1880, και αποτελεί ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο, αρχικά στεγαζόταν εκεί το Γαλλικό Τελωνείο, στις μέρες μας πλέον στεγάζονται εκεί το Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο και η Βιβλιοθήκη.
Ένα ακόμη μεγαλοπρεπές και ιστορικό κτήριο που πρέπει να επισκεφθείτε είναι το αρχοντικό Μπρίκα που έχει αναγερθεί γύρω στο 1890. Εκεί στεγάζεται το Λαογραφικό & Ιστορικό μουσείο Σουφλίου.
Μην παραβλέψετε την επίσκεψή σας στο περίφημο Δάσος της Δαδιάς όπου ανακηρύχθηκε Εθνικό πάρκο, εκεί μπορείτε να επισκεφθείτε το παρατηρητήριο αρπακτικών πουλιών όπου μπορείτε να δείτε 36 απο τα 38 αρπακτικά είδη πουλιών της Ευρώπης. Στο χώρο λειτουργεί και αναψυκτήριο στο οποίο μπορείτε να χαλαρώσετε και να ξεκουραστείτε.
Τοπικά προϊόντα για τα οποία φημίζεται το Σουφλί
- Μεταξωτά Είδη: Κεντήματα, Εργόχειρα, Ενδύματα, Υφάσματα
- Παραδοσιακά Αλλαντικά: Λουκάνικα, Καβουρμάς, Μπάμπω
- Κρασί και Τσίπουρο από τους Αμπελώνες του Σουφλίου
- Αγνό Μέλι από τοπικούς μελισσοκόμους
- Γαλακτοκομικά προϊόντα μικρών παραγωγών: Τυρί – Γιαούρτι
- Παραδοσιακό Παγωτό
- Γλυκά Σουφλίου και Παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού μικρών γυναικείων συνεταιρισμών