Σε ποσοστό 80% στο σύνολο της αποχής στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης, σε ότι αφορά τους χριστιανούς ψηφοφόρους, σύμφωνα τα στοιχεία που προέκυψαν απο τις κάλπες της 21ης Μαϊου.
Στην Ξάνθη το συνολικό ποσοστό αποχής έφτασε το 48%, απο το οποίο απείχε μόλις το 20% του μουσουλμανικού στοιχείου – σύμφωνα πάντα με τους εκλογικούς καταλόγους – ενώ το 80% ανήκει σε χριστιανούς ψηφοφόρους.
Στη Ροδόπη, η αποχή άγγιξε το 38%, απο το οποίο μόλις το 12% ανήκε σε μειονοτικά τμήματα και το υπόλοιπο σε χριστιανικά.
Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι πέραν της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης και παρ’ όλο που λειτούργησαν οι κάλπες για ετεροδημότες στους κατα τόπους προσωρινής διαμονής, οι χριστιανοί ψηφοφόροι, ως επι το πλείστον, δεν προσήλθαν στην κάλπη.
Τη θεωρούν… “χαμένη ψήφο”;
Μιλώντας με στελέχη υπηρεσιακών βαθμίδων, που έχουν διατελέσει σε θέσεις ευθύνης του Υπουργείο Εσωτερικών στη Θράκη και έχουν οργανώσει και υποστηρίξει διοικητικά εκλογικές αναμετρήσεις σε εθνικό και περιφερειακό – νομαρχιακό και δημοτικό επίπεδο, κάνουν λόγο για μια αποχή “με πολλές παραμέτρους η οποία δεν οφείλεται μόνο σε απουσία απο την έδρα των εκλογικών δικαιωμάτων…”
Και εξηγούν: “παλιότερα, είχαμε την πρόθεση των εκλογέων να αναζητήσουν τρόπο προκειμένου να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Μας ενοχλούσαν, ζητούσαν επίμονα λύση, πρσέτρεχαν σε ληξιαρχεία και δικαστήρια για ταυτοπροσωπείες κλπ. Τώρα, που όλα έχουν γίνει ψηφιακά και λύνονται πιο εύκολα τα προβλήματα γραφειοκρατίας, τι είναι εκείνο άραγε που κάνει τους ψηφοφόρους να απέχουν;”
Φταίει η μη… υποχρεωτικότητα;
Οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά και παλιά πολιτικά στελέχη που είχαν ενεργή συμμετοχή σε εκλογικές μάχες, σημειώνουν ότι “εκείνο που δημιουργεί δεν είναι η απελευθέρωση της υποχρεωτικότητας της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος. Εδώ η χαλάρωση ας την πούμε, έχει δημιουργήσει την τάση της απαξίωσης, της απολιτικοποίησης αλλά και της έμμεσης απάντησης στην υπάρχουσα κατάσταση…”
Μάλιστα, ένας πρώην προϊστάμενος υπηρεσίας σε Νομαρχία της Θράκης, που τώρα είναι συνταξιούχος, αλλά παρατηρεί ενεργά την όλη κατάσταση σημειώνει πως “θεωρούν την ψήφο, ειδικά οι γνωρίζοντες αλλά και οι νεώτεροι, ως χαμένη υπόθεση. Απο παλιά μας έλεγαν, ότι δεν έχει νόημα να ψηφίζω, όταν υπάρχει μία καθοδηγούμενη μερίδα ανθρώπων που αλλοιώνει τη βούληση τη δική μας. Άλλον ψηφίζουμε για Βουλευτή και άλλον βλέπουμε να εκλέγεται. Άλλον σταυρώνουμε για Δήμαρχο και άλλος μας προκύπτει την επομένη τν εκλογών…”
Γιατί μόνο χριστιανοί οι απέχοντες;
Για τους γνωρίζοντες απο εκλογές, υπηρεσιακοί αλλά και πολιτικοί παράγοντες, σχολιάζουν δεικτικά ότι “δυστυχώς αυτό που φαίνεται, είναι ότι οι χριστιανοί εκλογείς στη Θράκη, είναι απογοητευμένοι. Δεν θα έπρεπε, διότι η συμβίωσή τους με τους μουσουλμάνους είναι αρμονική, ειρηνική εδώ και αιώνες…”
Ολοι, κάνουν λόγο για επιθετική πολιτική ανάμειξη του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, απέναντι στα τεκταινόμενα των εκλογών, στην οποία κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχει αναχαιτίσει, καμία κυβέρνηση δεν έχει σταματήσει, καμία νομαρχιακή κόμματος δεν τόλμησε να ζητήσει.
Αρα, για τους μουσουλμάνους η αποχή από την κάλπη άνευ λόγου, θεωρείται “προδοσία”!
Ενώ για τον χριστιανό της Θράκης, θεωρείται μέχρι και… άποψη πολιτικής έκφρασης!
