*Γράφει ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος, Δημοσιογράφος – Διευθυντής της εφημερίδας “ΒΡΑΔΥΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ”
Η κλιμάκωση της έντασης στη Μέση Ανατολή μεταξύ Ισραήλ και Ιράν αλλάζει τα μέχρι τώρα δεδομένα και δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια σε όλο τον κόσμο, κυρίως γιατί κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις ενός σκληρού καθεστώτος που έχει χτυπηθεί στην καρδιά του.
Είναι βέβαιο πως ο Αμερικανός πρόεδρος γνώριζε από πρώτο χέρι το τι θα συνέβαινε προχθές στο Ιράν. Το είπε ξεκάθαρα ο Νετανιάχου την επομένη, και μάλιστα αποκάλυψε πως ήταν καθοριστικά το τηλεφώνημά του στον Λευκό Οίκο, λίγα 24ωρα πριν από την επίθεση, και η συνομιλία του με τον Τραμπ. Οι Ισραηλινοί είναι βέβαιο πως δεν ήθελαν να υπάρξει συμφωνία μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα που προχωρά η Τεχεράνη. Άλλωστε, η συνάντηση που είχε προγραμματισθεί να γίνει στο Ομάν την Κυριακή, και η οποία αναβλήθηκε, μεταξύ αντιπροσωπειών ΗΠΑ και Ιράν, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έβαζε τις βάσεις για μία τέτοια συμφωνία. Γι’ αυτό και από τα πρώτα λεπτά μετά την ισραηλινή επίθεση, οι Αμερικανοί το πρώτο πράγμα που έσπευσαν να ανακοινώσουν είναι πως αφενός δεν ήξεραν για το χτύπημα και αφετέρου η Τεχεράνη να μην διανοηθεί να χτυπήσει ως αντίποινα αμερικανικούς στόχους εμπλέκοντας έτσι τις ΗΠΑ. Ο Τραμπ δήλωσε δημόσια πως διαφωνεί με μία τέτοια κλιμάκωση, αφήνοντας όμως ανενόχλητο τον Νετανιάχου να συνεχίζει τη «βρώμικη δουλειά» στη Μέση Ανατολή. Ακόμη οι διεθνείς αναλυτές δεν έχουν ξεκαθαρίσει αν ο Τραμπ χρησιμοποιεί τις επιθέσεις εναντίον του Ιράν για να πιέσει την Τεχεράνη να σταματήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα ή αν το Ισραήλ είναι αυτό που καθοδηγεί τις εξελίξεις στην περιοχή ανάλογα με τη δική του ατζέντα.
Την ώρα που ακόμη η Γάζα αποτελεί μία ανοιχτή πληγή για όλο τον κόσμο, η Μοσάντ και ο ισραηλινός στρατός σχεδίασαν και εκτέλεσαν μία επιχείρηση που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Εγκατέστησαν drones στο εσωτερικό του Ιράν και στη συνέχεια πέρασαν και οπλικά συστήματα που εξουδετέρωσαν την αντιαεροπορική άμυνα μίας καλά φυλασσόμενης χώρας. Παράλληλα, οργάνωσαν χειρουργικά χτυπήματα σε εγκαταστάσεις-κρησφύγετα ανώτερων αξιωμάτων του ιρανικού στρατού και στελεχών του πυρηνικού προγράμματος της χώρας. Άρα, η επίθεση του Ισραήλ δεν είχε στόχο να καταστρέψει μόνο κάποιες από τις βάσεις του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, αλλά ήθελε να χτυπήσει πιο βαθιά. Στη δομή και στα πρόσωπα που σχεδιάζουν και υλοποιούν αυτό το πρόγραμμα. Μπροστά σε μία τέτοια ακραία κλιμάκωση κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα επακολουθήσει, αφού ούτε η Χεζμπολάχ είναι σε θέση να ανοίξει μέτωπο με το Ισραήλ ούτε καμία άλλη δύναμη.
Και την προηγουμένη φορά οι Ιρανοί ορκίστηκαν εκδίκηση και αντίποινα, αλλά τα οπλικά τους συστήματα δεν κατάφεραν να διασπάσουν τον ισραηλινό θόλο προστασίας. Προχθές μάλιστα, τα ιρανικά drones καταρρίφθηκαν πολύ πριν φθάσουν στον ισραηλινό εναέριο χώρο. Αν κλιμακωθεί η ένταση τι θα σημάνει αυτό για την παγκόσμια Οικονομία αλλά και για τις σχέσεις της Δύσης με τις χώρες της Aνατολής; Ήδη, οι τιμές πετρελαίου στη διεθνή αγορά εκτοξευτήκαν και όλοι αναμένουν την αντίδραση του Ιράν. Σε όλα αυτά θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας πως η χώρα αυτή έχει υπογράψει εμπορική και στρατιωτική συμφωνία με τη Μόσχα, αλλά και με την Κίνα. Το πιθανότερο είναι πως το Ισραήλ δεν θέλει να εμπλέξει την Κίνα σε όλη αυτή την επιχείρηση.
Οι εξελίξεις αυτές μπορεί να επηρεάσουν και τον πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς όλες οι πληροφορίες αναφέρουν πως πίσω από τα χτυπήματα των Ουκρανών στις στρατιωτικές αεροπορικές βάσεις της Ρωσίας βρίσκονταν και Ισραηλινοί και Αμερικανοί. Και πως το «ρωσικό Περλ Χάρμπορ», όπως ονομάστηκε, ήταν πρόβα-τζενεράλε για το χτύπημα στο Ιράν, καθώς οι δύο επιθέσεις είχαν πολλά κοινά μεταξύ τους. Στη μία μπήκαν τα drones των Ισραηλινών στο ιρανικό έδαφος, ενώ στην άλλη μπήκαν τα ουκρανικά drones στο ρωσικό έδαφος. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, φαίνεται πως όλα αυτά που συμβαίνουν μεταξύ Μόσχας, Ουκρανίας και Ουάσινγκτον επηρεάζουν και τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και πως πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία.
Το παιγνίδι έχει ανοίξει για τα καλά και παίρνει συνεχώς μεγαλύτερες διαστάσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε, και διάφορες δυνάμεις της περιοχής, όπως είναι η Τουρκία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, φαίνονται πια σαν να είναι περιφερειακές δυνάμεις χωρίς μεγάλη επιρροή στις εξελίξεις και τις οποίες δεν υπολογίζουν οι βασικοί παίκτες, που είναι ο Τραμπ, ο Πούτιν, ο Νετανιάχου, η Κίνα και η Τεχεράνη.
*Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στη “ΒΡΑΔΥΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ”
