Με αφορμή την συμπλήρωση 650 χρόνων από την Μάχη του Ορμενίου διοργανώνονται εκδηλώσεις από την η Ιερά Μητρόπολη Διδυμοτείχου Ορεστιάδας και Σουφλίου.
Για την ιστορία στις 26 Σεπτεμβρίου 1371 στις όχθες του ποταμού Έβρου κοντά στο σημερινό χωριό Ορμένιο οι συνασπισμένες χριστιανικές δυνάμεις των Βαλκανίων υπό την ηγεσία των σέρβων βασιλέων Βουκασίν Μρνιάβτσεβιτς και Ιωάννη Ουγγλέση προσπάθησαν ανεπιτυχώς να αποτρέψουν την προέλαση των Οθωμανών στα Βαλκάνια. Η μάχη αυτή είναι γνωστή ως η μάχη του Έβρου, ή του Τζερνομιάνου ή της Μαρίτσας (βουλγαριστί ο ποταμός Έβρος). Από την έκβαση αυτής της μάχης κρίθηκε αργότερα και η τύχη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Έτσι την μεθεπόμενη Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου θα τελεστει μνημόσυνο στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου με σύντομη αναφορά στα γεγονότα αλλά και στη σημασία της μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Τις εκδηλώσεις θα τιμήσει αντιπροσωπεία πατέρων, από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους.
Η Μάχη του Ορμενίου
Η Μάχη του Έβρου ή Μάχη του Ορμενίου (σερβικά: Маричка битка, бој код Черномена, βουλγαρικά: Битката при Марица, битката при Черномен, σερβικά: İkinci Meriç Muharebesi στα τούρκικα Δεύτερη Μάχη του Έβρου, Çirmen Muharebesi στα τούρκικα Μάχη του Τσιρμέν) έλαβε χώρα στον Ποταμό Έβρο, κοντά στο χωριό του Τσερνομιάνο ή Τζερμιάνο (σημερινό Ορμένιο της Ελλάδας) στις 26 Σεπτεμβρίου του 1371, μεταξύ των δυνάμεων των Οθωμανών διοικητών Λαλά Σαχίν Πασά και Γαζή Αχμέτ Εβρενός και των Σέρβων διοικητών, Βασιλέα Βουκάσιν Μρνιάβτσεβιτς και του αδερφού του, Δεσπότη Γιόβαν Ούγκλιεσα Μρνιάβτσεβιτς, οι οποίοι επιθυμούσαν να πάρουν εκδίκηση για την ήττα στην Πρώτη Μάχη του Έβρου (1364).
Πριν τη Μάχη του Έβρου, ο Βουκάσιν είχε την πρόθεση της ανακατάληψης της Σκόδρας για λογαριασμό της Σερβικής Αυτοκρατορίας. Ο σερβικός στρατός, υπό την ηγεσία του Βασιλέα Βουκάσιν και του γιου του, Πρίγκιπα Μάρκο, κατέφθασε στη Σκόδρα τον Ιούνιο του 1371, ωστόσο όταν πληροφορήθηκαν την συγκέντρωση πολυάριθμου οθωμανικού στρατού, ο οποίος ερχόταν από τα ανατολικά, αποφάσισαν να κατευθυνθούν προς το μέρος του ώστε να προετοιμαστούν για τη Μάχη του Έβρου.
Ο στρατός των Σέρβων αριθμούσε συνολικά 20.000–70.000 άνδρες. Αρκετές είναι οι πηγές που φαίνεται να συμφωνούν σε αυτόν τον υψηλό αριθμό. Ο Δεσπότης Ούγκλιεσα επιθυμούσε να πραγματοποιήσει αιφνιδιαστική επίθεση στους Οθωμανούς στην τότε πρωτεύουσά τους, Αδριανούπολη, ενώ ο Μουράτ Α΄ βρισκόταν στη Μικρά Ασία. Ο στρατός των Οθωμανών ήταν κατά πολύ υποδεέστερος αριθμητικά . Ο Βυζαντινός λόγιος Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, καθώς και άλλες πηγές, αναφέρουν αριθμό 800 ανδρών, ωστόσο λόγω καλύτερης τακτικής, μέσω νυχτερινής αιφνιδιαστικής επίθεσης στο στρατόπεδό τους, ο Σαχίν Πασά νίκησε τον στρατό των Σέρβων πιάνοντάς τον κοιμώμενο, σκοτώνοντας τον Βασιλέα Βουκάσιν και τον Δεσπότη Ούγκλιεσα. Εκατοντάδες ήταν οι Σέρβοι που σκοτώθηκαν, ενώ εκατοντάδες ήταν αυτοί που πνίγηκαν στον ποταμό Έβρο κατά τη διάρκεια της φυγής τους. Μετά τη μάχη, αναφέρεται ότι ο ποταμός Έβρος έρεε κόκκινος από το αίμα των νεκρών.
Η μάχη του Έβρου ήταν μία από τις πολλές στην ιστορία των σερβοτουρκικών πολέμων με το πέρας της οποίας η Μακεδονία, καθώς και άλλα τμήματα του ελλαδικού χώρου περιήλθαν υπό τον έλεγχο των Οθωμανών. Ήταν μέρος της εκστρατείας των Οθωμανών για την κατάληψη των Βαλκανίων, ενώ είχε προηγηθεί η κατάληψη της Σωζόπολης από τους ίδιους. Μετά τη μάχη έλαβε χώρα η κατάληψη της Δράμας, της Καβάλας και των Σερρών της σημερινής Ελλάδας. Ακολούθησε η μάχη του Κοσσυφοπεδίου το 1389.
Το χωριό στο οποίο γεννήθηκε ο μεγαλύτερος στρατηγός του Βυζαντίου
Το Ορμένιο αποτελεί την βορειότερη κατοικημένη περιοχή της Ελλάδας σε απόσταση 156 χιλιομέτρων από την Αλεξανδρούπολη. Το Ορμένιο, με το τελωνείο του σηματοδοτεί το πέρασμα στη Βουλγαρία, σε απόσταση 3 χιλιομέτρων. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 60 μέτρων και ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 550 κατοίκους. Γιορτάζει στις 23 Απριλίου, του Αγίου Γεωργίου, όταν οργανώνεται μεγάλο πανηγύρι.
Το Ορμένιο ήταν σημαντική πόλη κατά τη βυζαντινή περίοδο με την ονομασία Τζερμιάνου. Είναι το παλαιό Τσιρμέν, όπου το 26 Σεπτεμβρίου 1371, έγινε η Μάχη του Έβρου ανάμεσα στα ενωμένα χριστιανικά έθνη (Σέρβοι, Βούλγαροι και Έλληνες) και τον Οθωμανικό στρατό. Η νίκη των Τούρκων καθόρισε την τύχη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και έχει χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς ως η σημαντικότερη οθωμανική νίκη πριν το 1453.
Στο Ορμένιο γεννήθηκε ο μεγαλύτερος στρατηγός του Βυζαντίου, ο Βελισάριος, το 500 μ.Χ.. Διετέλεσε στρατηγός του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού και το 532 μ. Χ. κατέστειλε τη Στάση του Νίκα.
Σε ύψωμα του Ορμενίου κοντά στον Έβρο, υπάρχουν υπολείμματα βυζαντινού φρουρίου, που υψωνόταν στην άκρη ενός λόφου πάνω στην πεδιάδα.
Στο Ορμένιο εγκαταστάθηκαν το 1921 πρόσφυγες από την Βουλγαρία. Την σημερινή του ονομασία την απέκτησε το 1934 από την επιτροπή ονοματοδοσίας, υπό το Γεώργιο Λεμπουσιάδη.