*Γράφει ο Παναγιώτης Β. Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Ηταν σχεδόν αναμενόμενο, ότι με την χαλάρωση που επικράτησε απο τον Ιούλιο έως σήμερα, θα φτάναμε στη σημερινή δεινή κατάσταση, να οδηγηθούμε σε ένα μερικό lockdown με άμεση επόμενη φάση, το ολοκληρωτικό κλείσιμο των πάντων.
Είναι αλήθεια, ότι ενώ ως χώρα το Μάρτιο αντιμετωπίσαμε με μεγάλη επιτυχία την ανάσχεση του πρώτου κύματος της πανδημίας, τώρα δεν μπορούμε να συζητούμε για κάτι παρόμοιο.
Και η όποια σύγκριση με άλλα κράτη, προσωπικά με κάνει να γελώ με πόνο ψυχής!
Διότι όταν συζητάς για μία πανδημία, είτε σε επίπεδο Υγειονομικού Πρωτοκόλλου, είτε σε επίπεδο υπαρκτών δεδομένων, καταλήγεις σε ένα και μόνο συμπέρασμα χωρίς υπεκφυγές και δικαιολογίες: ΠΡΟΕΧΕΙ ΜΟΝΟΝ Η ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ. Δηλαδή όλων μας.
Δεν θα αναφερθώ ούτε στα σενάρια “περι ψεκασμένων”, ούτε στους “αρνητές της μάσκας”, ούτε στην συνωμοσιολογία που παραπέμπει σε έναν “βιοχημικό πόλεμο άνευ προηγουμένου…” Και δεν το κάνω όχι γιατί δεν έχω τις βάσεις να αντιπαρατεθώ ή να συμφωνήσω, αλλά γιατί τώρα, εν καιρώ μάχης για την επιβίωση, δεν είναι δυνατόν να ανοίγουμε συζητήσεις που αποπροσανατολίζουν απο τον στόχο της ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Θα έρθει ο καιρός που θα τα συζητήσουμε και οι ιστορικοί του μέλλοντος θα ασχοληθούν σίγουρα με το τι έχει συμβεί!
Βέβαιο λοιπόν είναι ότι έχουμε μία επιδημία! Η οποία έχει εξελιχθεί σε πανδημία για δύο λόγους: πρώτον γιατί βάσει του πρωτοκόλλου υγειονομικής κατάταξης μιας ασθένειας όταν νοσούν περισσότερες απο πέντε χώρες αυτή χαρακτηρίζεται ως ΠΑΝΔΗΜΙΑ και δεύτερον, γιατί ο αριθμός των νοσούντων παραπέμπει επίσης σε πανδημία είτε το θέλουμε είτε όχι!
Αρα, ας συμφωνήσουμε ότι ο ιός υπάρχει, είναι φονικός, είναι μεταδοτικός και απειλείται ο καθένας μας απο αυτόν.
Προχωρώντας θα ήθελα να επισημάνω ένα ακόμη στοιχείο στη σκέψη σας: ο ιός αυτός έχει αποδείξει κλινικά και εργαστηριακά ότι μπορεί να επισπεύσει τα ήδη υπάρχοντα υποκείμενα νοσήματα, δηλαδή ασθένειες που προϋπήρχαν ή και να διεγείρει προδιάθεση ενός οργανισμού, που σε άλλη περίπτωση μπορεί και να μην νοσούσε ποτέ αν δεν είχε προσβληθεί απο τον συγκεκριμένο φονικό ιό.
Ολα αυτά, σε συνάρτηση με τα υπαρκτά κρούσματα, τους υπαρκτούς θανάτους, τις υπαρκτές νοσηλείες σε ΜΕΘ, τις οικογενειακές τραγωδίες που έχουν συμβεί με την μετάδοση του ιού ακούσια πάντα, οδηγούν υποχρεωτικά στο συμπέρασμα ότι σήμερα μπορούμε να συζητούμε ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΜΑΣ.
Και η προστασία μας εξαρτάται απο τους εξής παράγοντες:
-Πρωτίστως απο εμάς τους ίδιους. Ατομική υγιεινή, ατομική ευθύνη στις μετακινήσεις, τις συναντήσεις, τις εξόδους, τις συναλλαγές γενικότερα. Απολύμανση χώρων διαμονής και εργασίας. Περιορισμός των άσκοπων κινήσεων που θέτουν εαυτούς σε κίνδυνο και εκπαίδευση των παιδιών μας στην νέα διαμορφωμένη κατάσταση. Κανείς άλλος δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτά πλήν απο εμάς. Παρομοίως και τους ηλικιωμένους γονείς και συγγενείς. Η αγάπη μας, θα αποδειχθεί εάν τους προφυλάξουμε και όχι εάν αγνοήσουμε τις πράξεις και τις επιθυμίες τους.
-Δευτερευόντως, απο την μικροκοινωνία μας. Και η μικροκοινωνία μας είναι η γειτονιά μας, είναι οι γείτονες, ο μπακάλης, ο περιπτεράς, το μικρό καφέ, ένα φαστ-φουντ που μας εξυπηρετεί. Είτε μείνουν ανοιχτά είτε κλείσουν, πρέπει να τους ζητήσουμε ευγενικά και να επιβάλλουμε με αυτό τον τρόπο την ορθή τήρηση των μέτρων προφύλαξης. Κανείς δεν έχει σκοπό να βλάψει τον άλλο. Αλλά και κανείς δεν είναι σίγουρος εάν φέρει ή δεν φέρει το μικρόβιο του φονικού ιού.
-Στη συνέχεια, κατα τρίτον, θα πρέπει να απαιτήσουμε απο την τοπική αυτοδιοίκηση να πράξει τα αυτονόητα. Να καθαρίζει συχνά και ενδελεχώς τους κάδους σκουπιδιών, να απολυμαίνει τα φρεάτια στους δρόμους και να ψεκάζει συχνά και κατά τις βραδινές ώρες τα πεζοδρόμια και τους δρόμους, που χρησιμοποιούνται απο όλους εμάς. Είμαστε δημότες, πληρώνουμε τους δημοτικούς φόρους, ανταποδοτικά λοιπόν ΟΦΕΙΛΟΥΝ οι ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ να πράξουν τα ΔΕΟΝΤΑ. Αλλως, είναι συνυπεύθυνοι της όλης διαμορφωμένης κατάστασης στο βαθμό που τους αναλογεί αυτή η ευθύνη.
-Τέταρτον, εννοείται ότι η ευθύνη της προστασίας μας ανήκει στην συντεταγμένη πολιτεία, με τους θεσμοθετημένους άξονες λειτουργίας της, όπως η Πολιτικής Προστασία, η οποία έχει τον πρώτο λόγο στις περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης όπως αυτή που βιώνουμε. Θα μου πείτε, άφησες τελευταίο το κράτος, ενώ έπρεπε να το βάλλεις πρώτο… Μα το κράτος είμαστε όλοι εμείς. Αφησα τελευταίο τον κρατικό μηχανισμό που ελέγχεται και δρομολογείται απο τους πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς, γατί πολύ απλά είναι το αυτονόητο. Θα ήταν ουτοπία και υπεκφυγή να βάλλω μπροστά στην ατομική ευθύνη την ευθύνη του κράτους. Οτι και να κάνει ένα κράτος, εάν δεν υπάρχει πειθαρχία, συναίσθηση ευθύνης, είναι ανώφελο να συζητούμε.
Αγαπητοί αναγνώστες, εννοείται ότι δεν απαιτώ να δεχθείτε τις απόψεις μου.
Κρίνω όμως, ότι αυτές οι σκέψεις, είναι αποτέλεσμα μιας ολόκληρης δημοσιογραφικής μελέτης της καθημερινότητας, μιας προσέγγισης έξω απο πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες, μιας έκφρασης των όσων συζητούμε καθημερινά.
Για εμένα και για όλους πιστεύω, ότι ΠΡΟΕΧΕΙ Η ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ.
Ας κάνουμε αυτό που πρέπει.
Και το γνωρίζουμε ποιο είναι.