19
*Του Εμμ. Ζαχαριουδάκη, Πολιτικού Επιστήμονα
Με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά και με τα περιβόητα τάγματα εφόδου, και το ζήτημα της νομιμοποίησης μιας οργάνωσης της οποίας η πολιτική συνέχεια βρέθηκε εντός Βουλής, δημιούργησε πολλά θέματα την τελευταία σχεδόν δεκαετία.
Η Χρυσή Αυγή έχοντας στο καταστατικό της άρθρα που δεν συμβαδίζουν με τη νομιμότητα και τη δημοκρατία, προσπάθησε να καλλιεργήσει συμπάθειες στο πατριωτικό σκεπτικό πολλών συνανθρώπων μας εδώ στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να κερδίσει και πολλούς ψήφους οι οποίοι κατ’ επίφασιν την νομιμοποίησαν. Ωστόσο σε γενικές γραμμές το μόνο πράγμα που κατάφερε είναι απλά να βρει χρηματοδότηση.
Στο μυαλό πολλών ανθρώπων τα πολιτικά άκρα δεν γίνονται δεκτά, ακριβώς γιατί με την επίφαση της νόμιμης λειτουργίας οργανώσεων μπορούν κάποιοι άνθρωποι να έχουν “άλλοθι” για να καλύπτουν εγκληματικές πράξεις.
Η σημερινή απόφαση της δικαιοσύνης στην πολύπαθη Ελληνική Δημοκρατία είναι μία σοβαρή υπενθύμιση πως η δημοκρατία και η δικαιοσύνη υπάρχουν και δουλεύουν αρκεί να έχουμε εμπιστοσύνη σε αυτές και φυσικά να τις αφήνουμε ανεπηρέαστες απο σκοπιμότητες και άλλα τινά.
Μπορεί τα θύματα της Χρυσής Αυγής όπως ο Παύλος Φύσσας να μη γυρνάνε πίσω έχουν ωστόσο – έστω και πολύ καθυστερημένα – δικαιωθεί με την επιλογή τους να στέκονται απέναντι της. Επίσης πολλοί άνθρωποι που στο πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο εμπιστεύτηκαν τη Χρυσή Αυγή σαν πολιτική επιλογή θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν πως αυτή η διαμαρτυρία θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Θαρρώ πως το μήνυμα ελήφθη…