49
*Αρθρο του Μαργαρίτη Τζίμα, τ. Υπουργού και πρώην Δημάρχου Δράμας
Η γλώσσα των θετικών επιστημών χαρακτηρίζεται από μια μοναδικότητα και σαφήνεια η οποία δεν συναντάται σε κανέναν άλλο χώρο της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Είναι η μοναδικότητα της αντιστοιχίας θεωρίας και πράξης και η πλήρης πολλές φορές συνέπεια της διατύπωσης ενός αξιώματος με την πραγματικότητα. Κάτι όμως που δεν το συναντάμε στις υπόλοιπες ανθρώπινες δραστηριότητες, την πολιτική, την οικονομία, τρόπους συμπεριφοράς. Και να σκεφθούμε πως οι θετικοί επιστήμονες δεν έχουν ως αντικείμενο μελέτης τον άνθρωπο.
Έτσι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο άξιο παρατήρησης, γιατί στο χώρο της πολιτικής η θεωρία να απωθείται από την πράξη αντί να αποτελούν ένα δίδυμο που θα έχει ως στόχο τη βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου.
Τα πράγματα στο χώρο της πολιτικής δεν είναι τόσο ασαφή και δυσνόητα όσο πολλές φορές παρουσιάζονται. Υπάρχουν τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας στους οποίους μπορεί η εξαγγελία να έχει πλήρη αρμονία με την υλοποίηση. Άλλωστε στο φυσικό κόσμο που ζούμε η αρμονία είναι χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Ο άνθρωπος δεν είναι ένα άψυχο ον, διαθέτει βούληση και κρίση και δεν υφίσταται το νόμο της αταξίας που χαρακτηρίζει τα υπόλοιπα πράγματα του κόσμου.
Οι μεγάλες αλλαγές χρειάζονται σε μια κοινωνία και τα οράματα αποτελούν τον φάρο και τον οδηγό της, γιατί ένας λαός ή ένας πολιτικός χωρίς όραμα είναι καταδικασμένος στον αφανισμό. Όμως πέρα από την αναγκαία ύπαρξη του οράματος απαιτείται και ένα πλαίσιο μικροπαρεμβάσεων στην κοινωνία μας που θα έχουν ως στόχο την άμεση βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε μόνο για ένα καλύτερο αύριο αλλά και για ένα καλύτερο σήμερα, για τη γενιά η οποία ζει σήμερα και την οποία πολλές φορές ξεχνάμε και ασχολούμαστε μόνο με μεγαλεπήβολα σχέδια χάνοντας πολλές φορές το πραγματικό νόημα της ζωής αλλά και της αποστολής μας στην ανθρώπινη κοινωνία.
Πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό η έλλειψη συντονισμού μεταξύ θεωρίας και πράξης είναι υπεύθυνη για την διόγκωση των ανθρώπινων προβλημάτων και την επιβίωση πολιτικών οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον πόνο και τη δυστυχία τάζοντας ένα καλύτερο αύριο που όμως ποτέ δεν έρχεται.
Ο σεβασμός στην ανθρώπινη ύπαρξη και αξιοπρέπεια θα μπορούσε να αποτελέσει ένα καθοριστικό παράγοντα για τον πολιτικό να χαρακτηρίζεται από συνέπεια και να συνδέει τα λόγια με την πράξη, να βρίσκεται σε αρμονική σχέση με τον εαυτό του αλλά και τους ανθρώπους που εκπροσωπεί.
Έτσι εκ των πραγμάτων δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις για την ύπαρξη μιας κοινωνίας ανθρώπινης, με χαρακτήρα αληθινό όπου ο πολίτης θα σέβεται τον πολιτικό και ο πολιτικός θα γνωρίζει ότι απευθύνεται πρώτα σε ανθρώπους και μετά σε ψηφοφόρους.
Η δημιουργία λοιπόν μιας ανθρώπινης κοινωνίας, επιβάλλεται να είναι ο ουσιαστικός στόχος της Αυτοδιοίκησης σήμερα αλλά και όλων των επιπέδων της πολιτικής. Η αντιστοιχία θεωρίας και πράξης είναι ο καταλύτης που θα προσεγγίσει καλύτερα την κοινωνία και τα προβλήματα της, είναι η πεμπτουσία μιας ρεαλιστικής και ανθρώπινης σχέσης μεταξύ πολιτικών και πολιτών.
Σε μια κοινωνία συνεπή, δε βρίσκει έδαφος το ψεύδος και η υποτίμηση της νοημοσύνης των ανθρώπων, αλλά ευδοκιμεί η αλήθεια, η αξιοκρατία και η αληθινή δημιουργία σε όλες τις κυψέλες της ζωής.
