Tην μετονομασία του χώρου που φιλοξενεί τις πολιτιστικές δράσεις της Φιλοπρόοδης Ένωσης Ξάνθης σε “Σπίτι Πολιτισμού ΦΕΞ-Στέφανος Ιωαννίδης” αποφάσισε ομόφωνα το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης ως ελάχιστο φόρο τιμής στον εργάτη του πνεύματος και με αφορμή τη συμπλήρωση 20 ετών από το θάνατό του. Σε ανακοίνωσή της η ΦΕΞ σημειώνει: “Ο Στέφανος Ιωαννίδης είναι ένας από τους αξιοσημείωτους ανθρώπους της πόλης μας, αφού με το έργο του προσέφερε εξαιρετικές υπηρεσίες στο κοινωνικό μας σύνολο. Τα χρόνια του στη ΦΕΞ ήταν μια πολύ παραγωγική περίοδο τόσο για τον ίδιο, όσο και το σύλλογο.
Φέτος, είκοσι χρόνια μετά το θάνατό του [1-5-2001] ως ελάχιστη τιμή, ομόφωνα το ΔΣ της ΦΕΞ αποφάσισε την μετονομασία του χώρου όπου ξεκίνησαν οι πρώτες μεταπολεμικές πολιτιστικές δράσεις στην πόλη μας, ως «Σπίτι πολιτισμού ΦΕΞ – Στέφανος Ιωαννίδης».
Αδιαμφισβήτητα ο Θανάσης Μουσόπουλος υπήρξε φίλος, συνεργάτης και ο καλύτερος μελετητής του έργου του Στέφανου Ιωαννίδη και πρωτοστάτησε στη διοργάνωση των περισσοτέρων εκδηλώσεων προς τιμή του. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια Ξάνθη ελεύθερη η ΦΕΞ οργάνωσε την εκδήλωση «Η Ξάνθη και ο Στέφανος Ιωαννίδης» και παραθέτουμε ένα σύντομο κείμενο σχετικά με τη ζωή και το έργο του.
Κείμενο του Θανάση Μουσόπουλου για τον Στέφανο Ιωαννίδη. 2019 Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης.
Ο Στέφανος Ιωαννίδης (1923 – 2001) ήταν για την Ξάνθη και για τη Θράκη ευρύτερα πρωτοπόρος και καινοτόμος εργάτης του πνεύματος και του πολιτισμού. Ολόκληρη η περιφέρειά μας οφείλει να γνωρίσει το έργο του και να τιμήσει την παρουσία και προσφορά του. Έφυγε την 1η Μαΐου του 2001. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα τον τιμούμε ιδιαίτερα.
Είναι πολύ σημαντικό ότι έστω και μετά θάνατον αναγνωρίζεται το έργο του – όπως και άλλων θρακιωτών και θρακιωτισσών – από το κέντρο.
Στο Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (των εκδόσεων Πατάκη) στη σελίδα 946 στο λήμμα για το Στέφανο Ιωαννίδη του Αλέξη Ζήρα, ανάμεσα στα άλλα διαβάζουμε: «Υπήρξε ενεργός παράγοντας στην πνευματική και πολιτιστική ζωή της Ξάνθης (…) Κοινωνιστική πεζογραφία που αντλεί τόσο από το ψυχολογικό μυθιστόρημα όσο και από τον ρεαλισμό της ηθογραφικής μας παράδοσης.
Παρά το πολιτικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο διαπλέκονται οι ιδέες και οι συγκρούσεις των χαρακτήρων, η ηθική στάση του έργου του προβάλλεται ως απότοκη της αφηγηματικής πραγματικότητας. Παράλληλα με τις ιστορικές μελέτες του και τα λευκώματά του ο Ιωαννίδης συνέβαλε στην ανάδειξη λιγότερο γνωστών πτυχών της τοπικής ιστορίας της
Ξάνθης». Στο Στέφανο Ιωαννίδη, στη ζωή και στο έργο του, η διαλεκτική σχέση θεωρίας και
πράξης, κατά πολύπλευρο τρόπο, είναι διαρκής και αδιάλειπτη. Ο δρόμος που επέλεξε στη ζωή του ήταν δρόμος ανηφορικός, γεμάτος συγκρούσεις με το κατεστημένο, περισσότερο ιχνηλάτης και πρόσκοπος.
Το έργο του ήταν διέξοδος στην ανάγκη έκφρασης, αλλά περισσότερο επιβίωσης – στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Ποτέ δεν είχε το πλέγμα του επαρχιωτισμού, ήταν πάντοτε μέσα από το καθημερινό διαχρονικός, μέσα από το τοπικό οικουμενικός. Ο πνευματικός άνθρωπος μιλά για το παντού και για το πάντοτε μέσα από το εδώ και το τώρα. Μέγιστη είναι η συμβολή του Στέφανου Ιωαννίδη στην αυτο-γνωσία μας ως Θρακιωτών με την έκδοση το 1960 του περιοδικού «Θρακικά Χρονικά», που αποτελεί το βασικό πυρήνα της Θρακογνωσίας στον τόπο μας.
Το ενδιαφέρον του Στέφανου Ιωαννίδη για την ιστορία της Ξάνθης και της Θράκης τοποθετείται από πολύ παλιά. Ήδη από το 1958 αρχίζει να δημοσιεύει τους καρπούς των ιστορικών, λαογραφικών και φιλολογικών του αναδιφήσεων. Ο Στέφανος Ιωαννίδης εκτός από ιστορικά και φιλολογικά κείμενα, παρουσίασε κατά καιρούς απόψεις για διάφορα επίκαιρα ή διαχρονικά θέματα της Ξάνθης, της Θράκης, της επαρχίας γενικότερα, της Ελλάδας. Με θάρρος, σαφήνεια και ευθυκρισία διατυπώνει τις θέσεις του.
Έχω την πεποίθηση ότι το ‘μόνον της ζωής του ταξίδιον’ ήταν το ένδον πέταγμα, που εκφράστηκε με τα ημερολόγια, τα ποιήματα, τις ζωγραφιές, τα διαβάσματα, της εφηβικής και μετεφηβικής περιόδου. Όλο το έργο του είναι ο ήχος αυτού του απραγματοποίητου πετάγματος.”