*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος – Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Το 2023 δεν ήταν και η χρονιά που θα μπορούσε κανείς να υπερηφανευτεί για το κοινωνικό ισοζύγιο. Και δεν αναφέρομαι οικονομικά, μιας και εκεί η κατάσταση είναι ιδιαίτερη και όχι πάντως θετική.
Αναφέρομαι στα όσα συμβαίνουν στους κόλπους της κοινωνίας, με τη νεανική βία να γιγαντώνεται, με την απανθρωπιά να εγκαθίσταται για τα καλά ως “δεδομένο” πια… και φυσικά τα εμπορικά ιδιωτικά κανάλια να προάγουν ως “πρώτη είδηση” το έγκλημα, την ασυδοσία στην οδήγηση και στο αλκοόλ, το επίπλαστο life style μιας εικονικής πραγματικότητας!
Τα σπίτια αποκαλύπτονται και η ενδοοικογενειακή βία, απο όποιο μέλος της επιδεικνύεται, πληρώνει το τίμημα, άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα!
Οι πατροκτονίες, οι μητροκτονίες, όλα είναι σημάδια μιας παραπαίουσας κοινωνίας!
Το κενό της άσκησης κοινωνικής πολιτικής και της διάλυσης του θεσμού της οικογένειας, απο τις εκάστοτε κυβερνήσεις, που το μόνο που εστίασαν ήταν και είναι η όποια επιδοματική πολιτική, σήμερα φαίνεται με τραγικά αποτελέσματα.
-Τι είναι αυτό που δεν γίνεται για να καταφέρει μια οικογένεια να υποστηριχτεί;
-Τι συμβαίνει με την εκπαίδευση στα σχολεία και η νεανική βία αυξάνεται;
-Γιατί τα πρότυπα μιας εισερχόμενης βίας, είναι “αρεστά” στη νεολαία που κινείται χωρίς πυξίδα ζωής;
Οσες πολιτικές και αν εφαρμοστούν, όσες εξαγγελίες και αν δοθούν, όσα εκατομμύρια και αν δαπανηθούν σε ημέτερες ΜΚΟ ή άλλα σωματεία και συλλόγους, το πρόβλημα βρίσκεται εκεί απ’ όπου προέρχεται και όλοι εθελοτυφλούν και δεν τολμούν να το αγγίξουν!
Εφόσον η παρούσα κυβέρνηση, δια του Πρωθυπουργού της Κ. Μητσοτάκη αποφάσισε να δώσει βαρύτητα στην οικογένεια, θεσμοθετώντας το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, τότε αυτό θα πρέπει να διασυνδεθεί άμεσα με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Η ψηφιακή εξέλιξη της Παιδείας, είναι επιθυμητή, εφόσον οι χρήστες της ψηφιακής και εικονικής πραγματικότητας, εκπαιδευτούν και υποστηριχτούν πρώτα στην πραγματικότητα της ζωής, στις αρχές και τις αξίες της.
Δεν έχει νόημα να φιάξουμε έναν άνθρωπο με υψηλή νοημοσύνη και χαμένη ανθρωπιά.
Δεν έχει νόημα να δημιουργήσουμε Υπουργεία και φορείς, χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις και καθολικές λύσεις.
Δεν είναι λύση η πειθαρχία μόνο, με την καταστολή απο πλευράς Αστυνομίας και ΔΙκαιοσύνης. Αν φτάσεις να αποζητάς λύση μέσω της αστυνομίας για την βία, τότε σίγουρα δεν έχεις επικοινωνία με το πραγματικό πρόβλημα.
Η κοινωνία παραπαίει!
Ως άνθρωποι, καθημερινά χάνουμε το στοίχημα της ζωής, όχι σε επίπεδο οικονομικής ευμάρειας, αλλά σε επίπεδο ανθρώπινης ύπαρξης.
Και δεν τα γράφω επετειακά όλα αυτά, γιατί ξεκινάει μία νέα χρονιά και θέλω να ευχηθώ κάτι…
Αγωνιώ και επιζητώ λύσεις, για την ολική επαναφορά μιας κοινωνίας των ανθρώπων και όχι των αριθμών.
Μιας κοινωνίας των αξιών και όχι των smartphone!
Μιας κοινωνίας, όπου θα ξεπηδούν ελπίδες ανθρωπιάς και όχι επιτεύγματα τεχνητής νοημοσύνης!
Γιατί τότε, θα έχουμε χάσει τη δική μας νοημοσύνη…