*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης – Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Το ναυάγιο στην Πύλο, σε διεθνή ύδατα, ανέδειξε ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα στη χώρα, απο το 2006 και μετέπειτα: Αυτός της απανθρωπιάς!
Τα λεγόμενα κόμματα και συνασπισμοί κόμμάτων και πολιτικών συσχετισμών, που θέλουν να ονομάζονται και κόμματα “διαμαρτυρίας”, ξεκίνησαν και καθιέρωσαν μία πολιτική πάνω σε… αποκαΐδια, πάνω σε πτώματα, πάνω στις ζωές ανθρώπων σε απόγνωση!
Έκαναν τη σκέψη και τον προβληματισμό υποτιθέμενη διαμαρτυρία, απαλλάσσοντας ουσιαστικά απο τον απλό πολιτη το να σκεφτεί και να προβληματιστεί, αναλαμβάνοντας εκείνοι να τον καθοδηγήσουν, με απώτερο σκοπό να έχουν εκλογικά και πολιτικά οφέλη.
Ναι, δεν είναι υπερβολή…
Ετσι αναδείχθηκαν κόμματα και αποκόμματα στη Βουλή, έτσι κυβερνήθηκε η χώρα την περίοδο 2015-2019.
Και ακόμα και σήμερα, βιώνουμε πολιτικές και λογικές ισοπέδωσης, λογικές πολιτικής πάνω σε ναυάγια, σε φωτιές, σε σεισμούς και σε ότι άλλο μπορεί να βάλλει ο νους μας.
Ακούμε μόνο αφορισμούς, ακούμε μόνο κατηγορίες!
Ευθύνες πουθενά. Προτάσεις θεωρητικές. Έργα μονόπρακτα γιατί έτσι βολεύει σε κάποιους!
Η Ελλάδα της συμπόνοιας και του ξεριζωμού, η Ελλάδα των αγώνων και της ευημερίας, έγινε η μία απέραντη χώρα καταγγελίας, χωρίς όρια, χωρίς ουσιαστικό διάλογο και στόχους για το αύριο.
Και όποια θετική προσπάθεια πάει να γίνει, πρέπει να λοιδορηθεί, απο εκείνους που δεν έχουν μερίδιο απο τον κρατικό πολιτικό κουρβανά, που δεν έχουν μερίδιο πολιτικής προβολής, αφού αυτή είναι η ύπαρξή τους!
Ολοι αυτοί, οι δήθεν προοδευτικοί, οι δήθεν δημοκράτες, οι δήθεν αριστεροί και δεξιοί, οι δήθεν σοσιαλιστές, που δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο στη ζωή τους, όλοι αυτοί βγαίνουν και αρθρώνουν λόγο καταγγελτικό, γιατί έτσι τους βολεύει και απο εκεί ζουν…
Πόσο πιο απάνθρωποι όμως!
Γιατί να δεχθώ ότι μέσα στην πολιτική λέγονται και γίνονται υπερβολές…
Να δεχθώ ότι πρέπει να υπάρχει ο αντίλογος και η αντιπολίτευση…
Να δεχθώ και να αποδεχθώ ότι γίνονται λάθη απο όλους!
Εκείνο που δεν δέχομαι, είναι πολιτικές πάνω σε πτώματα, πάνω σε ναυάγια, πάνω σε φωτιές και αποκαϊδια, πάνω σε σεισμούς και μπάζα.
Εκείνο που δεν δέχομαι, είναι να κουνούν το δάχτυλο όλοι αυτοί που ζουν στη σκιά της ιδεοληψίας τους! Απο όποιο χώρο και αν προέρχονται!
Γιατί η Ελλάδα είναι μία χώρα ΕΛΕΥΘΕΡΗ στο ΠΝΕΥΜΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ στο ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ σε όλους τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Ελευθερία, Δημοκρατία, Ανθρωπιά και Αλληλεγγύη όμως, δεν σημαίνει ασυδοσία, δεν σημαίνει αναρχία, δεν σημαίνει ισοπέδωση!