32
*Γράφει, ο Εμμ. Ζαχαριουδάκης, Πολιτικός Επιστήμονας
Το 2020 μέχρι στιγμής, για την Ελλάδα έχει κλείσει με σχετικά ουδέτερο πρόσημο σε σχέση με την πανδημία και τις συνέπειες αυτής στην Ελληνική κοινωνία και οικονομία: το πρώτο κλείσιμο lockdown, το προσεκτικό Πάσχα, το ήρεμο και σχετικά χαλαρό καλοκαίρι , το σχετικά πετυχημένο άνοιγμα των συνόρων, και η έλευση του δεύτερου κύματος, δείχνουν πως ακόμα και μία ολόκληρη χρόνια μπορεί να είναι πολιτικά και κοινωνικά πολύ γεμάτη.
Τι μέλλει γενέσθαι όμως από δω και πέρα;
Η κυβέρνηση οφείλει να προετοιμαστεί, έστω και αργά, για έναν σχετικά δύσκολο χειμώνα, στον οποιο σημασία έχει προπάντων η δημόσια υγεία και φυσικά η διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής αλλά και της προσεκτικής και κατόπιν σοβαρής μελέτης επανέναρξης της Ελληνικής οικονομίας, η οποία χρονικά μπορεί να τοποθετηθεί μετά το Πάσχα του 2021.
Ο εμβολιασμός – αν και είναι ένα βαθύτατα προσωπικό ζήτημα στο οποίο πολλές φορές συγκρούονται Τα πιστεύω ιδεοληψίες και η εσφαλμένη η λαθεμένη ενημέρωση – φαίνεται να είναι μονόδρομος ως προς την έξοδο προς τα εμπρός.
Θα πρέπει να υπάρξει ανοιχτά ξεκάθαρη ενημέρωση σε σχέση με το πώς φτάσαμε μέχρι σήμερα στην παρουσία εμβολίων , εμπεριστατωμένη παρουσίαση των θετικών και των αρνητικών ενδεχόμενα συνεπειών του εμβολιασμού και κατόπιν αυτού, η δημιουργία ενός εθνικού σχεδίου για έξοδο από την υγειονομική κριση και τις οικονομικές επιπτώσεις αυτής, ώστε να υπάρξει μία δυνατή επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας η οποία ούτως ή άλλως λειτουργικά και θεσμικά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Δυτικό Πλαίσιο βάσει του οποίου η Ελλάδα σαν ισότιμο μέλος έχει και δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Προτεραιότητα θα μπορούσε να είναι ίσως η στήριξη των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων καθώς και των ανθρώπων οι οποίοι έχουν επηρεαστεί εντονότερα από τις παρενέργειες των αναγκαίων lockdown αλλά και κατάρτιση σχεδίων για την επόμενη μέρα ώστε να αμβληθούν όλες οι αρνητικές ενδεχόμενα εντυπώσεις και εικόνες που άθελά της μέσα στη δίνη της υγειονομικής κρίσης βρέθηκε η κυβέρνηση.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξαν πολύ χειρότερες συνέπειες από το λαθεμένων πρακτικών και τακτικών της απειλής την οποία είχαν υποτιμήσει, Και πώς τα λαθεμένα παραδείγματα όπως αυτό της Θεσσαλονίκης δεν θα πρέπει να ξανασυμβούν.
Η ηγεσία που βρίσκεται κοντά στον πολίτη και ενημερώνει έγκαιρα και έγκυρα με βάση την αλήθεια είναι η ηγεσία η οποία στο μέλλον δεν θα έχει Να φοβηθεί απολύτως τίποτε. Διαχρονικά!