Με την ιστορική ήττα της Ευρώπης το 2008 , η συστημική ηγεσία της ΕΕ και της χώρας “επέλεξε την ατίμωση και για αυτό έχουμε πόλεμο”, όπως είχε πει και ο Τσόρτσιλ.
Ένας συνδυασμός αντιφιλελεύθερου κρατισμού με παράλληλα ένα σκληρά ταξικό σφυροκόπημα των πιο αδύναμων που οδήγησε στον “σοσιαλισμό” για τους τραπεζίτες και σε μια αχαλίνωτη αρένα για τους απλούς πολίτες.
Επέλεξαν δηλαδή την διάσωση των τραπεζιτών και όχι των τραπεζών (κατά το σύστημα της Ιαπωνίας
χωρίς καν την ύπαρξη των θεσμών της) κάτι που κατέτεινε σε έναν θανάσιμο εναγκαλισμό “τραπεζών
ζόμπι”με ένα πτωχευμένο κράτος, προσποιούμενοι ότι οι τράπεζες που πτώχευσαν δεν πτώχευσαν μέσω
της εγγύησης των IOUS.
Και έπειτα ήρθε και το PSI, που δημιούργησε ζημιές στις τράπεζες της τάξης των 36 δις για τις οποίες
δανείστηκε ο τότε μνημονιακός δικομματισμός (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) στις πλάτες των φορολογουμένων 41 δις για να τα έριξε σε ένα τρυπητήρι. Ακόμα και το ΔΝΤ τον Ιούνιο του 2014 -όταν λέγατε (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) ότι όλα δήθεν πήγαιναν καλύτερα- είχε υπογραμμίσει την ανάγκη για άλλα 15 δις που χρειάζονταν οι τράπεζες που μόλις 2 χρόνια πριν είχαν πάρει 41 δις.
Το 2015 η εξαιρετική ευκαιρία για αναδιάρθρωση δημόσιου και ιδιωτικού χρέους χάθηκε, όταν οι “βάστα Γερούν” της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ συνάντησαν την συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ στο 3ο αδιέξοδο μνημόνιο. Στη συνέχεια με το 4ο μνημόνιο (γιατί το “μαξιλαράκι” δεν είναι τίποτα άλλο από το δάνειο του 4ου μνημονίου) έφερε η παρούσα Κυβέρνηση του κ.Μητσοτάκη το σχέδιο “Ηρακλής” για να καθαρίσει δήθεν “τον κόπρο του Αυγεία”, κάτι που φυσικά θα έπραττε και ο ΣΥΡΙΖΑ αν είχε κερδίσει τις εκλογές.
Με ένα σχέδιο όπου μέρα με τη μέρα θα έχουμε την επιτάχυνση των εξώσεων. Όπου μονά ζυγά η
κοινωνική οικονομία θα βγει ζημιωμένη. Και όπου για άλλη μια φορά οι ζημιές των τραπεζών
μεταφέρονται στις πλάτες των φορολογουμένων. Άλλη μια φορά λοιπόν η χώρα σπρώχνεται πιο βαθιά στην χρεοδουλοπαροικία. Μέσα από την επέκταση της μεγάλης παραδοξότητας του δημοσίου χρέους στο ιδιωτικό. Βυθιζόμενοι πιο βαθιά στην πτώχευση την ίδια στιγμή που τα ομόλογα μοσχοπουλιούνται γιατί μόνο το 15% από το συνολικό χρέος είναι διαπραγματεύσιμο. Δημιουργείται οπότε ένα ακόμα πεδίο κερδοσκοπίας λαμπρό για τους “επενδυτές”.
Τα CDO που παράγονται με αυτό το νομοσχέδιο θα μοσχοπουλιούνται και αυτά, με τα αρπαχτικά ταμεία
και το παρασιτικό σύστημα της ολιγαρχίας να ανοίγει σαμπάνιες. Παράγοντας παράλληλα δύο Ελλάδες,
μία Ελλάδα της Γλυφάδας, του Κουκακιού και του airbnb και μία της επαρχίας, της χρεοδουλοπαροικίας
και της ερημοποίησης. Εμείς προτείνουμε μια Δημόσια Εταιρεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους που θα λάβει IOUS αντίστοιχης αξίας με τα κόκκινα δάνεια που θα λάβει από τις συστημικές τράπεζες, και στην οποία θα καταβάλλουν οι μικρομεσαίοι ένα μικρό ενοίκιο μέχρι να έρθει η πραγματική ανάπτυξη.
Ο Μπρέχτ έλεγε ότι δεν γνωρίζει αν ένας ληστής τραπεζών είναι μεγαλύτερος εγκληματίας από έναν
διευθυντή τραπεζών. Εσείς παραλλάσσοντας το ξεπλένεται τα τοξικά λύματα της “πτωχο-
τραπεζοκρατίας”.
Ούτε στα χειρότερα μνημονιακά χρόνια της χρεοδουλοπαροικίας δεν νομοθετήθηκε business plan
ιδιωτικής επιχείρησης, όπως πράττει η Κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα. Ενώ το Προεδρείο της Βουλής όφειλε να διαφυλάξει την Βουλή και το κύρος του κοινοβουλίου που πολλάκις ευτελίστηκε στα χρόνια των μνημονίων, από αυτή τη διαδικασία.
Αφού λοιπόν δεν το πράττει το Προεδρείο όμως, θα το πράξουμε εμείς στο ΜέΡΑ25 αποχωρώντας από
αυτό τη συζήτηση και ψήφιση αυτού του μνημονιακού -ενός ακόμα- εκτρώματος σε βάρος των Ελλήνων
πολιτών.
