29
*Γράφει ο Εμμ. Ζαχαριουδάκης, Πολιτικός Επιστήμονας
Εδώ και λίγο καιρό, μετά από το σοκ τις εκλογής Μπάιντεν στην Τουρκία, και παρά τις κινήσεις για προσέγγιση με την Ευρώπη και μέσω των διερευνητικών επαφών με την Ελλάδα, εσωτερικά στη χώρα επικρατεί αναβρασμός σε σχέση με τα πανεπιστήμια.
Η Κυβέρνηση του προέδρου Ερντογάν, χρησιμοποίησε άρθρο του συντάγματος το οποίο επιτρέπει τον διορισμό Πρυτάνεων καθώς και κοσμητόρων στα πανεπιστήμια, και διόρισε στο κατεξοχήν αριστερό (με δημοκρατικά προσανατολισμένο μανδύα τουλάχιστον) πανεπιστήμιο Βοσπόρου πρύτανη κομματικό στέλεχος του κόμματος δικαιοσύνης και ανάπτυξης ο οποίος ήταν υποψήφιος στις τελευταίες εκλογές, χωρίς επιτυχία.
Η αντίδραση της φοιτητικής και ακαδημαϊκής κοινότητας όχι μόνο του πανεπιστημίου του Βοσπόρου αλλά και σε άλλες σχολές της Κωνσταντινούπολης, δείχνουν πως τα αντανακλαστικά της τουρκικής κοινωνίας εξακολουθούν και υπάρχουν χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε το πώς θα εξελιχθεί η προσπάθεια ελέγχου και χειραγώγησης των φοιτητικών θεμάτων σε εθνικό επίπεδο.
Η κυβέρνηση με γνώμονα τις εκλογές του 2023 προσπαθεί να βρει Το ρυθμό για το πώς θα φτάσει ως αυτές. Σίγουρα η προσπάθεια εμπέδωσης κλίματος κοινωνικής ειρήνης και τουλάχιστον ανοχής που θα απαιτηθεί θα είναι μεγάλη ωστόσο όλα θα κριθούν από τις κοινωνικοοικονομικές συνέπειες που θα αφήσει πίσω του ο Covid19 στην Τουρκία και η επαύριο της κρίσης επιτοκίων.
Οι προθέσεις των βασικών στελεχών της αντιπολίτευσης όπως η ίδρυση νέου κόμματος από τον Μουχαρέμ Ιντζέ εντείνει το πρόβλημα, ενώ τέλος η δυναμική της Μεραλ Ακσενερ, γνωστής και ως “λύκαινας”, δημιουργούν κινηματογραφικού σασπένς δεδομένα μη προβλέψιμα ωστόσο με πολλές εναλλακτικές που τώρα φαντάζουν δύσκολες μέχρι το τέλος πριν επιχειρηθεί ηρωική έξοδος από πλευράς του Προέδρου .