Η Ντιάνα Ντιμιτρόβα φτιάχνει κεντήματα από πλαστικά καπάκια, μεταδίδοντας τα κωδικοποιημένα μηνύματα των Βουλγάρων γυναικών με τη βοήθεια σύγχρονου υλικού. Τα κεντήματά της κοσμούν το φράχτη του πάρκου στην γενέτειρά της Ελίν Πελίνκαι οι ζωγραφιές της αναβιώνουν το βουλγαρικό πνεύμα σε σχολεία και κοινοτικά κέντρα σε διαφορετικούς οικισμούς.
Παρόλο που έχει μια ήρεμη ζωή στις Ηνωμένες Πολιτείες και μια ευτυχισμένη οικογένεια με τρία παιδιά, μετά από δέκα χρόνια παραμονής στο εξωτερικό, η Ντιάνα αποφασίζει να επιστρέψει. «Δεν επέστρεψα απλά στη Βουλγαρία, επέστρεψα στην γενέτειρά μου Ελίν Πελίν» λέει η Ντιάνα και προσθέτει: «Επέστρεψα την καρδιά μου στο σπίτι.»
Ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνει είναι να μαζέψει υπογραφές για να χτιστεί μια νέα παιδική χαρά. Λίγο αργότερα, ο δήμαρχος του Ελίν Πελίν επικοινώνησε μαζί της και την κάλεσε να πάρει τη θέση του ειδικού δημόσιων σχέσεων στο δήμο. Έτσι, η Ντιάνα ξεκινάει τη δουλειά και γίνεται πρεσβευτής του καλού.
«Πολλά καλά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας, αλλά είναι σαν να έχουμε ξεχάσει τα γυαλιά μας» λέει η ίδια. «Έχω την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να τα δούμε. Περπατήστε στο δρόμο και χαμογελάστε σε κάποιον, έτσι χωρίς λόγο. Και θα σας χαμογελάσει κι αυτός. Αυτό μπορεί να σας φτιάξει τη διάθεση, ανεξάρτητα από το πόσο άσχημη μέρα είχατε. Πρέπει να κάνουμε αυτά τα μικρά πράγματα, όπως η υποστήριξη των παιδιών μας όταν κάνουν κάτι καλό. Όταν είναι καλοί, πρέπει να τους λέμε καλά λόγια και έτσι θα συνεχίσουν να είναι καλοί.»
Εκτός από τη δουλειά της στο δήμο, η Ντιάνα βρίσκει έναν άλλο τομέα δημόσιου οφέλους – να γνωρίσει στα παιδιά τις βουλγαρικές παραδόσεις και τη λαογραφία μας. Εμπνεύστηκε επίσης από μια επίσκεψη στο ζωολογικό κήπο της Σόφιας. Εκεί βλέπει πάνελ με εικόνες ζώων από πλαστικά καπάκια. Όχι μόνο αρχίζει να χρησιμοποιεί την ίδια τεχνική για την κατασκευή των δικών της πάνελ κεντήματος, αλλά λαμβάνει επίσης προσκλήσεις να ζωγραφίσει φιγούρες στις προσόψεις των δημόσιων κτιρίων της περιοχής. Το πρώτο που ζωγραφίζει είναι το κοινοτικό κέντρο στο χωριό Μουσάτσεβο και το σχολείο στο χωριό Νόβι Χαν.
«Τα κεντήματα κατέχουν μια πολύ ξεχωριστή θέση στη ζωή μου και στη ζωή του δήμου Ελίν Πελίν» λέει η Ντιάνα Ντιμιτρόβα. «Τα τελευταία 52 χρόνια είμαστε οι διοργανωτές μιας γιορτής που συγκεντρώνει ανθρώπους όλων των γενεών. Η λαογραφική γιορτή διατηρεί το πνεύμα της Βουλγαρίας και μας δείχνει πόσο καλό είναι να είσαι ο εαυτός σου. Αυτή είναι η μαγεία της βουλγαρικής λαογραφίας, την οποία διατηρούμε και μεταδίδουμε στις μελλοντικές γενιές.»
Η Ντιάνα δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά της ότι τα παιδιά έχουν αφαιρέσει τα καπάκια από κάποια πάνελ. Γι ‘αυτό σκοπεύει να οργανώσει μια «μεγάλη συνάντηση» έτσι ώστε να μπορούν να τα ξαναφτιάξουν μαζί. «Τα παιδιά είναι λευκά σεντόνια και είναι καθήκον μας να τους δείξουμε τι είναι καλό και τι είναι κακό» λέει η Ντιάνα. Και πιστεύει ότι το καλό προσελκύει το καλό.
πηγή: bnr.bg
