*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής του Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Είθισται, όταν ένα πολιτικός αρχηγός χάνει και μάλιστα με ένα ποσοστό πολύ μεγάλο και απαξιωτικό για το κόμμα που ηγείται, να παραιτείται απο την πρώτη στιγμή.
Στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν έγινε τη βραδιά των εκλογών, όπως όλοι αναμέναμε, αλλά λίγες ημέρες μετά, ακριβώς για να μη θεωρηθεί ως “φυγοπονία” ή ως παραίτηση απελπισίας!
Είναι ίσως απο τις λίγες φορές, που ο Αλέξης Τσίπρας, επέδειξε μία συγκροτημένη πολιτική σκέψη και πράξη.
Αμέσως μετά την παραίτησή του, άρχισε ένα “πάρτι” στα social media και μία ρεβανσιστική λογική, λες και για όλα στο ΣΥΡΙΖΑ φταίει μόνον ο Τσίπρας!
Οχι, ο γράφων στάθηκε απέναντι στον κ. Τσίπρα, και πολιτικά και θεσμικά, διότι εξ’ αρχής άφησε όλο το συρφετό που είχε μαζέψει να κάνει το παιχνίδι που ήθελε, στη λογική της επικράτησης στην κυβερνητική θέση που κατείχε.
Δεν είναι όμως έτσι.
Και δεν επιχαίρει κανείς που ο Αλέξης Τσίπρας υπέστη μία τέτοια συντριπτική ήττα, η οποία για εμένα προσωπικά σημαίνει και ήττα της ίδιας της Δημοκρατίας.
Ποσοστά που εξαθλιώνουν το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δημιουργούν αρρωστημένες καταστάσεις.
Επίσης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο κ. Τσίπρας, διετέλεσε με εντολή του Ελληνικού Λαού, ένας Πρωθυπουργός για μία πενταετία.
Και ως έτσι, θεσμική και ανθρώπινα, οφείλουμε να σεβαστούμε την απόφασή του.
Τα όποια λάθη, καταγράφησαν, και αξιολογήθηκαν πολύ γρήγορα απο τον Ελληνικό Λαό.
Ο Αλέξης Τσίπρας πέρασε στην ιστορία ως ένας πρωθυπουργός της χώρας, όχι διοριζόμενος, αλλά εκλεγμένος και μάλιστα με μεγάλο ποσοστό αναγνώρισης και αποδοχής.
Ο ίδιος, με τις αποφάσεις του και τις ενέργειές του, κατέταξε τον εαυτό του και το κόμμα του, στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Ας σταθούμε απέναντι απο αυτές τις πολιτικές αποφάσεις με σεβασμό.
Τον οφείλουμε, αν θέλουμε να λεγόμαστε σοβαρός λαός, με ήθος και αξιοπρέπεια.