Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τίμησε την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, με την εξής δήλωση:
«Πριν από έναν αιώνα, οι Έλληνες του Πόντου έπεσαν θύματα μιας πρωτοφανούς θηριωδίας. Διώχθηκαν, εκτοπίστηκαν, αφανίστηκαν. Όσοι γλίτωσαν, άφησαν πίσω τις πατρογονικές εστίες για να αναστηθούν στην μητέρα-πατρίδα.
Με τη λύρα τους να θρηνεί ακόμη τον ξεριζωμό. Αλλά και με το δοξάρι της να τραγουδά την ελπίδα. Και να ζητά δικαίωση», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Ο πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Η Πολιτεία ανταποκρίθηκε ομόψυχα στο αυτονόητο καθήκον της αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Και αγωνίζεται για τη διεθνοποίηση και την παγκόσμια προβολή της. Ταυτόχρονα η Ελλάδα ενσωματώνει στη νέα πορεία της το δυναμισμό των παιδιών της του Πόντου. Εκείνων που κρατούν ζωντανή τη μνήμη και τις παραδόσεις του τόπου τους. Θα τιμούμε την «Ημέρα Μνήμης» μέχρι να ξημερώσει η Ημέρα της Δικαίωσης!”.
Γενοκτονία
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται ευρέως στις σφαγές και τους εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων και των εθνικιστών του Κεμάλ κατά την περίοδο 1914-1923. Τα γεγονότα αυτά κατέληξαν στην εξαφάνιση του ελληνικών κοινοτήτων από την περιοχή όπου διαβιούσαν επί τρεις χιλιετίες.
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για αυτές τις πράξεις των Νεότουρκων ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και συχνότατα οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις. Ο αριθμός των θυμάτων σύμφωνα με τις περισσότερες Ελληνικές, αλλά και κάποιες ξένες, πηγές υπολογίζεται σε πάνω από 300.000 (το Κεντρικό Συμβούλιο Ποντίων στη Μαύρη Βίβλο του κάνει αναφορά σε 353.000 θύματα. Υπάρχουν ωστόσο και άλλες μεμονωμένες πηγές που κατεβάζουν τα θύματα σε περίπου 100 ως 150 χιλιάδες άτομα. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών εμπεριέχουν πλήθος μαρτυριών για τις δολοφονίες και τους διωγμούς που διαπράχθηκαν κατά των Ποντίων κατοίκων της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κάτι που συνέβη παράλληλα και με διώξεις ή και για πολλούς γενοκτονίες εις βάρος και άλλων πληθυσμών, δηλαδή των Αρμενίων και των Ασσυρίων, με αποτέλεσμα ορισμένοι ερευνητές να θεωρήσουν τις επιμέρους διώξεις ως τμήματα μιας ενιαίας πολιτικής εις βάρος των Ελλήνων ή γενικότερα των Χριστιανών της Μικράς Ασίας.