*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής Θρακικού Πρακτορείου Ειδήσεων
Το 2021 σε λίγες ώρες θα είναι παρελθόν για τη ζωή μας, όπως τόσα άλλα χρόνια θεσμικά, όχι όμως και πραγματικά!
Μας κληροδοτεί – όπως και το 2020 – με πολλά προβλήματα, πολλές εξελίξεις σε παγκόσμια κλίμακα, πολλά νέα δεδομένα ως χώρα και ως περιοχή.
Δεν ήταν και απο τις καλύτερες χρονιές, δεδομένου ότι ο κορονοϊός επισκίασε κάθε τι θετικό, αφού χάθηκαν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές, συνάνθρωποί μας που τους γνωρίσαμε, ζήσαμε, μεγαλώσαμε και πορευτήκαμε μαζί.
Μέσα σε αυτή τη δίνη, φυσικά υπήρξαν και θετικά, όπως το κράτος που οργανώθηκε καλύτερα σε ορισμένους τομείς, παρέμεινε όμως ακόμη πολύ πίσω απο αυτό που λέγεται παροχή υπηρεσιών στον πολίτη, χωρίς “φίλτρα”, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς να γίνεται η υποχρέωση ρουσφέτι…
θα μου πειτε, κύριέ μου, οι παθογένειες της χώρας είναι πολλές, και δεν καλύπτονται σε μία διετία, όπως έγινε με τη ψηφιακή έκρηξη και την νέα τάξη πραγμάτων τουλάχιστον σε ότι αφορά την καθημερινότητα σε γραφειοκρατικό επίπεδο.
Συμφωνω! Ομως, αγαπητοί μου αναγνώστες, χωρίς ίχνος αντιπολιτευτικής διάθεσης, θα πω, ότι μπορούσαν να γίνουν άλλα τόσα, και ακόμη τόσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, και όχι εξαιτίας της πανδημίας που επέβαλε την απομακρυσμένη εξυπηρέτηση μέσω ψηφιακών πλατφόρμων.
Η κοινωνία δυστυχώς, όχι μόνο δεν έχει εκσυγχρονιστεί, αλλά η πανδημία ανέδειξε πολλές παθογένειες, που ουδείς γνωρίζει πότε θα μπορέσουν να ισορροπηθούν ως ένα σημείο.
Αρνούμαι βεβαίως να δεχθώ ότι το life style των ειδήσεων για τις ανθρωποκτονίες, τους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες, τις αυτοκτονίες, τις απαγωγές και τόσα άλλα, είναι το μέσο που θα συνταράξει την κοινωνία. Μάλλον το αντίθετο. Αντιλαμβάνομαι ότι οδηγούμαστε σε μία ακόμη συνήθεια των ειδήσεων, χωρίς καν να έχουμε αντιληφθεί ότι η ελληνική κοινωνία έχει χαθεί στην συναισθηματική απομόνωση, η δε επανασύσταση οικογενειών και φίλων – συνεργατών, μάλλον έβγαλε στην επιφάνεια πολλά προβλήματα.
Ισως, η πανδημία και ο αναγκαστικός εγκλεισμός, σε κάποιες περιπτώσεις, ανάγκασε τους ανθρώπους να καταλάβουν τι ζούσαν, με ποιον ή ποια, πως έκρυβαν τα προβλήματα κάτω απο το… χαλί και σε κάθε περίπτωση, πως η ελληνική οικογένεια έπαψε να συζητά, έπαψε να επικοινωνεί, άρα και τα περιθώρια ανοχής ήταν μηδενικά έως ανύπαρκτα.
Η ανέχεια, η ακρίβεια, ο φοβικός ρατσισμός, οι ανισότητες που επανήλθαν σε κοινωνικό επίπεδο, ο αφανισμός των αξιών και των αρχών μιας ευνομούμενης κοινωνίας, ήρθαν και προστέθηκαν σε όλα τα προηγούμενα…
Τι θα μας φέρει το 2022 λοιπόν;
Τώρα θα μου πείτε: ρε φίλε μας έκανες την καρδιά περιβόλι και μας ρωτά τι θα μας φέρει το 2022;
Δεν είμαι απαισιόδοξος. Φύση και θέση είμαι αισιόδοξος, συχνά χρειάστηκε να ανασυνταχθώ όπως και πολλοί απο εσάς απο τις ψυχικές μου στάχτες, οπότε θα σας πω ότι το μέλλον, όπως πάντα εξαρτάται πρωτίστως απο εμάς και το πως επιθυμούμε να είναι ο μικρόκοσμός μας.
Ας μην τα περιμένουμε όλα απο την εκάστοτε κυβέρνηση, ευρωπαϊκή ένωση, παγκόσμια διακυβέρνηση.
Αυτοί, κάνουν ότι κάνουν, που βεβαίως μα επηρεάζει εν πολλοίς, όμως, απο εμάς εξαρτάται η καθημερινότητα.
Σε μας πέφτει το βάρος να κάνουμε τις μικρές μας κοινωνίες πιο ασφαλείς, πιο ανθρώπινες, πιο ευχάριστες και πιο ελπιδοφόρες.
Σε εμάς πέφτει ο όγκος δουλειάς μέσα απο τις οικογένειές μας, για να φροντίσουμε έτσι ώστε η ψυχική και πνευματική υγεία των παιδιών μας να είναι θωρακισμένη σωστά για να δώσουν και εκείνα με τη δική τους σειρά τη μάχη για την ακόμα καλύτερη κοινωνία μας.
Σε εμάς ανήκει η ευθύνη, να μην εθελοτυφλούμε και λειτουργούμε ρατσιστικά, ομοφοβικά, κοινωνικά αποκλεισμένοι απο την πραγματικότητα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ανεχόμαστε τα πάντα, είναι θέμα παιδείας και διαχείρισης όλα τα ζητήματα να λύνονται για να κατανοούνται ή καλύτερα να κατανοούνται για να λύνονται.
Στις δικές μας κοινωνίες, τις διαπολιτισμικές, τις προσφυγικές απο τον προηγούμενο αιώνα, τις ακριτικές και τις ιδιαίτερες, απαιτείται η ενότητα, ο ομόνοια, η συνεργασία, χωρίς κοινωνικούς ή άλλους αποκλεισμούς.
Αυτό παράλληλα απαιτεί να έχουμε και επιλογές μπροστά ενός ικανού πολιτικού προσωπικού, που θα μας εκπροσωπεί επάξια σε κάθε βήμα διεκδίκησης και υλοποίσης.
Η Θράκη, η Αν. Μακεδονία, είναι περιοχές ευλογημένες απο κάθε άποψη.
Έχουν προοπτική ανάπτυξης, ακόμη και αν το κράτος των Αθηνών δεν έχει τις περιοχές μας σε άμεση προτεραιότητα.
Ας το κάνουμε εμείς!
Μπορούμε, γιατί το θέλουμε!
Καλή χρονιά συνάνθρωποι, συνΕλληνες, Θρακιώτες και Ανατολικομακεδόνες!
Ο Θεός μαζί μας!