*Γράφει ο Παναγιώτης Πεντζουρίδης, Δημοσιογράφος, Γενικός Διευθυντής ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟΥ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι ελληνικής καταγωγής και ιθαγένειας, είτε λόγω του βίαιου εξισλαμισμού που υπέστησαν τα προηγούμενα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, είτε λόγω των πολλών και τραγικών λαθών της Ελληνικής Πολιτείας, έχουν πεισθεί – ευτυχώς όχι όλοι – ότι η Τουρκία είναι η “μητέρα πατρίδα τους” και ότι εκεί “οφείλουν πολλά”!
Ο Πρόεδρος Ερντογάν, σε κάθε του επίσκεψη, αλλά και αξιωματούχοι της κυβέρνησής του ή του τουρκικού κοινοβουλίου, δεν παραλείπουν να υπενθυμίζουν ότι “εγγυήτρια δύναμη της ύπαρξής τους στην Ελλάδα, είναι η Τουρκία”.
Πόση αλήθεια όμως κρύβει κάτι τέτοιο και πόσο πιθανό είναι να πρόκειται για ένα μεγάλο και συνεχιζόμενο θέατρο διπλωματικού σεναρίου με πολύ καλά αποτελέσματα;
Η πραγματικότητα δεν απέχει πολύ!
Η Τουρκία, ενισχύει με μεθοδικότητα κάθε μέρος, χώρα που κατοικούν Τούρκοι υπήκοοι. Χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Αγγλία κατέχουν την πρωτιά όπου Τούρκοι κατοικούν εκεί αναπτύσσοντας μία αξιοζήλευτη πορεία επαγγελματική και κοινωνική. Εκεί μάλιστα η Τουρκική Κυβέρνηση έχει επενδύσει πάνω σε “δαιμόνιους” επιχειρηματίες και καταφέρνει να διεισδύσει στα ενδότερα της οικονομίας των ισχυρών της Ευρώπης.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εκεί κατευθύνονται και τα μεγαλύτερα κονδύλια της μαύρης οικονομίας της τουρκικής προπαγάνδας, με την ανοχή των κυβερνήσεων των χωρών αυτών.
Απο την άλλη, υπάρχουν και οι μουσουλμανικές μειονότητες, που δεν είναι ούτε Τούρκοι στην καταγωγή, πολλώ δε μάλλον ούτε στη συνείδηση. Και εκεί η Τουρκία, εν απουσία του Ανώτατου Ισλαμιστικού Συμβουλίου της Σαουδικής Αραβίας, κάνει “ελεύθερο παιχνίδι” παίζοντας πάνω στην “σκακιέρα” που ονομάζεται Ισλάμ!
Πόση σχέση έχει η Τουρκία με το Ισλάμ;
Το Ισλάμ ως πράξη υπακοής
Ο Τσεμίλ Κιλίτς είναι συγγραφέας και θεολόγος. Πιστεύει ότι μπορεί το 99% των Τούρκων να δηλώνουν μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι το Ισλάμ παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή τους από πολιτισμική και κοινωνιολογική άποψη. Ο Κιλίτς θεωρεί ότι πολλοί εκλαμβάνουν ως θρησκευόμενους μουσουλμάνους εκείνους που προσεύχονται τακτικά ή αν είναι γυναίκες, εκείνες που φορούν μαντήλα. Το Ισλάμ όμως για τον Τούρκο συγγραφέα δεν είναι μόνο οι λατρευτικές του εκδηλώσεις. «Το αν ένα άτομο είναι θρησκευόμενο ή όχι έχει να κάνει με το αν αυτό φέρει συγχρόνως συγκεκριμένες ηθικές αξίες και αρχές. (…) Oι θρησκευόμενοι στην πράξη δεν ξεπερνούν κατά τη γνώμη μου το 60% όλων των Τούρκων μουσουλμάνων», σημειώνει ο Κιλίτς.
Αναφορικά με την έρευνα ο Κιλίτς σχολιάζει: «Η πλειοψηφία των μουσουλμάμων στην Τουρκία μοιάζουν με τους Ουμαγιάδες του δεκάτου εβδόμου αιώνα. Η προσευχή, όπως λέει το Κοράνι, είναι μια πράξη προσωπικής εξέγερσης έναντι της αδικίας. Οι Ουμαγιάδες αντίθετα εξελάμβαναν την καθημερινή προσευχή σαν πράξη υπακοής προς τον Σουλτάνο, το κράτος, την εξουσία». Η προσευχή, σημειώνει, πρέπει κανονικά να απευθύνεται στον Θεό. Αλλά δεν είναι αυτή η περίπτωση της σημερινής Τουρκίας. «Η τακτική προσευχή έχει γίνει κάτι σαν ένδειξη υπακοής προς την πολιτική εξουσία. Ακόμη και στα τζαμιά ακούει κανείς ιεροκήρυκες που αντικατοπτρίζουν ολοένα περισσότερο τις θέσεις της κρατούσας πολιτικής», συμπληρώνει ο ίδιος λέγοντας ότι η όλη συζήτηση περί πίστης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις πανανθρώπινες αξίες, τη συνείδηση ακόμη και τη λογική. «Πολλοί άθεοι συμπεριφέρονται πιο ευσυνείδητα και ηθικά από πολλούς μουσουλμάνους».
Οι Μουσουλμάνοι της Θράκης
Είναι αλήθεια, ότι το μεγαλύτερο μέρος της μουσουλμανικής κοινότητας ή μειονότητας όπως έχει γίνει συνήθεια να αναφέρεται, δεν είναι τουρκικής καταγωγής. Αντίθετα είναι γηγενείς έλληνες, ορεσίβιοι, Πομάκοι, που κατοικούσαν οι περισσότεροι στην Οροσειρά της Ροδόπης, ένθεν και ένθεν καταλαμβάνοντας το βορρά για την ελληνική επικράτεια και το νότο για τη Βουλγαρική.
Οι τουρκογενείς που απέμειναν απο την ανταλλαγή των πληθυσμών κατά τις περιόδους εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών, είναι το μικρότερο ποσοστό που κατοικεί στον ανατολικό άξονα Ξάνθης – Κομοτηνής.
Μέσα σε αυτούς πρέπει να συμπεριλάβουμε και τους ρομά, που ποτέ δεν είχαν προσδιορισμένη θρησκεία, νομάδες απο την Ινδία (σ.σ. Οι Ρομά (στον ενικό αριθμό Ρομ), γνωστοί και ως Τσιγγάνοι, Ατσίγγανοι, Αθίγγανοι, Κατσίβελοι, Σίντηδες ή Γύφτοι, ή Κουρτέλοι ( απο τον αρχηγο τους Κουρτελ αλι)είναι ένας κατά βάση νομαδικός λαός με ινδική καταγωγή.)
Οι σχέσεις με την Τουρκία
Οι Ελληνες Μουσουλμάνοι, πρώην Χριστιανοί οι περισσότεροι, ουσιαστικά “χαρίστηκαν” στην Τουρκία μέσα απο μία σειρά θλιβερών γεγονότων και απο τότε αποτελούν ένα επικίνδυνο “όπλο” και για τις δύο πλευρές (σ.σ. Ελλάδα – Τουρκία), με τη δεύτερη πλευρά να τους χρησιμοποιεί ως “παράγοντα αποσταθεροποίησης” θέλοντας να επιβάλλει την “συνδιοίκηση” σε μία περιοχή η οποία έχει γεωστρατηγικό ρόλο και θέση!
Ενδιαφέρει την Τουρκία (σ.σ. και γιατί άλλωστε να την ενδιαφέρει…) το πως διαβιούν οι “αδελφοί μουσουλμάνοι της Ελλάδος”; Οχι φυσικά. Η Τουρκία ξέρει πολύ καλά, ότι η “ελληνική μουσουλμανική κοινότητα” δεν είναι Τουρκική, δεν έχει συνείδηση Τουρκική και σε περίπτωση σύρραξης ανάμεσα στα δύο κράτη, οι μουσουλμάνοι έλληνες πολίτες θα στρατευθούν για να προασπίσουν τα συμφέροντα της χώρας τους, της Ελλάδας και όχι φυσικά της Τουρκίας που ουδέποτε υπήρξε χώρα τους και ούτε ποτέ θα υπάρξει!
Αλλωστε, ακόμη και οι “επιδοτούμενες σπουδές” στην Τουρκία για να φοιτήσουν εκεί οι μουσουλμάνοι μαθητές είναι ένα “διπλωματικό παιχνίδι” της Τουρκίας, που αν θα μπορούσε να το αποφύγει θα το έκανε άμεσα. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ τους μουσουλμάνους φοιτητές της Θράκης. Περισσότερο στηρίζει χριστιανούς ή άλλων δογμάτων φοιτητές απ’ όλο τον κόσμο, παρά τους έλληνες μουσουλμάνους που ταξιδεύουν στη γείτονα για να φτάσουν στην “αγκαλιά της Μητέρας Πατρίδας”! Και εκεί αντιμετωπίζουν ακριβώς το αντίθετο. Απαξίωση. Υποτίμηση.
“Πολίτες Δεύτερης Κατηγορίας…”
Το ΘΡΑΚΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ συνομίλησε με πολλούς Θρακιώτες που έχουν χάσει την ιθαγένεια λόγω των γεγονότων του 1974 και δεν μπορούν να έλθουν ακόμη στην Ελλάδα, για την οποία μιλούν με τα καλύτερα λόγια αναγνωρίζοντας το λάθος της τότε κίνησής τους να φύνουν:
Ο κ. Ισμέτ γνήσιος Ξανθιώτης στην καταγωγή θα πει: “…μας ανάγκασαν τότε να φύγουμε… πιστέψαμε λάθος. Τώρα είμαστε μεγάλοι πια. Τα παιδιά μας όσο και αν έχουν ανατραφεί στην Τουρκία και μόνο που φέρουν τη “σφραγίδα” του “θρακιώτη” θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας…πληρώνουμε φόρους, ακολουθούμε πιστά την κυβέρνηση…δεν μπορούμε όμως να μισήσουμε τον τόπο που γεννηθήκαμε εμείς και οι παππούδες μας…τελικά ανήκουμε στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία…τώρα όμως είναι αργά!”
“Αν μας ήθελε θα μας έπαιρνε κοντά του…”
Ο Γκιουξελ, Κομοτηναίος στην καταγωγή, ζει και εργάζεται στην Αγκυρα. Δεν διστάζει να πει όμως την αλήθεια: “…ζω στην Τουρκία τα τελευταία 30 χρόνια… ήρθα νέος με όνειρα…έφτιαξα οικογένεια…αλλα μας έταζαν βουλευτές και ιμάμηδες και μουφτήδες στην Κομοτηνή και άλλα βρήκαμε εδώ…μας θεωρούν ξεπεσμένους…”
Και συνεχίζει: “αν μας ήθελε η Τουρκία και μας θεωρούσε Τούρκους, θα μας είχε πάρει όλους στην Τουρκία… δεν θα μας άφηνε στην Ελλάδα…αλλά γιατί να μας πάρει; τότε πως θα κάνουν τα παιχνίδια τους όλοι αυτοί που μας εκμεταλλεύονται; Ελληνας είμαι τελικά και έλληνας θα πεθάνω. Αν θα ταφώ στην Τουρκία ή στην Ελλάδα, αυτό μόνο ο Αλλάχ το ξέρει…”
Θα μπορούσα να γράφω ώρες ατελείωτες…
Η μουσουλμανική μειονότητα ή κοινότητα της Θράκης, δεν είναι Τουρκική και δεν ανήκει στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν το γνωρίζει και κινείται ανάλογα!
Τώρα απομένει να δουν την εκμετάλλευση οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι!
Οπως το μόνο που απομένει είναι και η Ελλάδα, να βάλλει ένα φραγμό στον ευτελισμό τους, στην χρησιμοποίησή τους, χαράσσοντας μία πολιτική που θα βασίζεται στον εξελληνισμό των ανθρώπων αυτών, στην αποτουρκοποίηση της συνείδησής τους (σ.σ. όσων την έχουν αποκτήσει…), στην εξουδετέρωση των τουρκοισλαμιστικών οργανώσεων που θέλουν μόνο την αποσταθεροποίηση στην περιοχή.
Ετσι, ο Ερντογάν θα “απαλλαχθεί” απο τους “κατώτερους μουσουλμάνους της Θράκης” (σ.σ. όπως ο ίδιος διατυμπανίζει προς πάσα κατεύθυνση…) αλλά θα χάσει και το έρεισμά του στην περιοχή μας, αποδυναμώνοντας τον στις επεκτατικές του βλέψεις..!