Ώρα για ακόμα μια -νοερή- βόλτα στη παλαιά πόλη και τα στενά με τα επιβλητικά -περήφανα- κτήρια, που δεν την θυμάσαι μόνο για τα σουβλάκια, και τα πολιτιστικά δρώμενα, σου δείχνει το δρόμο που ακολουθείς , εάν σέβεσαι πρώτα τους άλλους γύρω σου, και φυσικά τον εαυτό σου, μα πώς θα μου πεις; Τι λες και γράφεις πάλι; – Περπατώντας στα στενά της παλαιάς πόλης, πηγαίνοντας προς το 1ο Δημοτικό, εκεί στη πλατεία Μητροπόλεως , θα ξαποστάσεις στην πιο ιστορική πλατεία της πόλης και ξάφνου αναγνωρίζεις την αρχοντιά και το σέβας (σεβασμό) που σου βγάζει η στιγμή. Εάν προχωρήσεις λίγο βορειότερα συνεχίζεις προς την πλατεία Ματσίνη με τα αιωνόβια δέντρα όπου υπήρχε το παλαιό προξενείο (Αυστροουγγαρίας εάν δεν κάνω λάθος, παρακαλώ διορθώστε) , ενώ ,το ευδιάκριτο κτήριο της Μητρόπολης, με τους ωραίους κήπους, και τα γιασεμιά να σου μεταφέρουν αυτή την μυρωδιά από τα παλιά, και ένα αίσθημα ηρεμίας με το κοντράστ της ιστορίας του ιστορικού δημοτικού σχολείου να γεμίζει το πλάνο, σε αποζημιώνει τον χρόνο που αφιερώνεις μέχρι να έρθεις ως εδώ, που λές , να θέλω να ξαναέρθω -και ας είμαι από εδώ- . Μετά όμως συνεχίζεις και φτάνεις, μπροστά στο άπειρα φωτογραφημένο κτήριο του Λαογραφικού μουσείου, και το Αρχοντικό Κουγιουμτζόγλου, και εκεί, τσουπ νιώθεις πως βρίσκεσαι από μια πολύβουη πόλη στην ατμόσφαιρα του προηγούμενου αιώνα και σε αστικό περιβάλλον το οποίο σε ταξιδεύει σε όχι τόσο πονηρές εποχές όπου αναγνωρίζεις την ανάγκη να μάθεις περισσότερα για αυτόν τον τόπο, αλλά και τυχόν προοπτικές που ανοίγονται –εάν ανοίγονται σε αυτόν, για να χτίσεις κάτι καινούριο και σίγουρο.. Εάν συνεχίσεις , εκεί μετά τις καφετέριες δεξιά και αριστερά, προς την Παναγία τη Δεξιά πίσω από το πάλαι ποτέ Ξενία (το Elisso Ξενία σήμερον) νιώθεις πως είναι σαν να βρίσκεσαι στην Σκιάθο, ή στην παλαιά πόλη των Ιωαννίνων, ή σε ένα γραφικό στενό, το οποίο θα βρισκόταν κάπου προς την Ρόδο ή την Κώ. Πολλά κοντράστ, συνονθύλευμα εικόνων άλλων περιοχών που απλά εμπεριέχονται όλες εδώ. Σε ένα. – Γνωρίζεις την αξία του;
Αυτό είναι το θέμα. Θα σου πώ: Είναι μεγάλο κεφάλαιο, που ελάχιστες περιοχές στην Ελλάδα έχουν την τιμή να το φιλοξενούν. – Άραγε το γνωρίζεις ; – Το έχεις καταλάβει; Βέβαια για να σέβεσαι τα στενά που έχουν τόση ιστορία, και την αξία του παγίου που έχεις σαν περιοχή, πρέπει να μπορείς να αφουγκραστείς και τους ανθρώπους που τα περιδιαβαίνουν, γνωρίζεις, δεν τους γνωρίζεις, είτε είναι από εδώ, είτε είναι επισκέπτες και περαστικοί, όπως συμβατικά περαστικοί όλοι μας αλώστε είμαστε από τόπους, θεσμούς και ευθύνες… Τα γραφικά στενοσόκακα, μου θυμίζουν τα γραφικά λόγια που κατάντησαν ανόητες ερωτήσεις , γραφικές ίσως που δυστυχώς είναι αυτονόητες… πες μου ξέρεις τι έγινε εδώ; Ξέρεις τι συμβαίνει; Ξέρεις γιατί τα στενά δεν έχουν κόσμο; Φταίει ο κόσμος που περπατά στους δρόμους και στους κήπους ..οι πλατείες οι έρημες.. οι ευγενικοί αστυνομικοί που κάνουν τη δουλειά τους –θα μου πεις- και το γιασεμί που εξακολουθεί να μυρίζει σε όλο τον στενό πυρήνα της παλαιάς πόλης… που όταν περιδιαβαίνεις – ή κατεβαίνεις με αμάξι…σου αφήνει την εικόνα των γραφικών στενών, και των γραφικών λόγων…που τα αυτονόητα έγιναν γραφικά, και ίσως cult ..σαν τα στενά…, να γιατί είναι τα στενάχωρα τα λόγια, που πολλοί θα ήθελαν να ακούσουν. Μην ανησυχείς, δεν θα θυμώσει κανείς. Αλλά στο χέρι σου είναι το γκρίζο –και το ερωτηματικό ( ; ) να το κάνεις θαυμαστικό, άξιο θαυμασμού (!) για να μπορείς να συνεχίσεις να εμπιστεύεσαι και να ονειρεύεσαι πολλές φορές την βόλτα αυτή και τις πόσες άλλες που θα έρθουν… Εάν θέλεις βάφεις την πόλη με χίλια χρώματα, αρκεί να πατάξεις –έστω και ετεροχρονισμένα το κάθε τι γκρίζο. Για να ξαναγνωριστούμε όλοι από την αρχή. Γνωρίζοντας τα λάθη και εισπράττοντας την διαφωνία γίνεσαι καλύτερος και αποκτάς σεβασμό – για αρχή… σκέψεις.. #περιμένουμε_απαντήσεις